пано́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пано́с
Р. пано́су
Д. пано́су
В. пано́с
Т. пано́сам
М. пано́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пано́с, -у, м.

Расстройства дзейнасці кішэчніка з частымі вадкімі экскрэментамі.

|| прым. пано́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пано́с, -су м. поно́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пано́с, ‑у, м.

Расстройства дзейнасці кішэчніка з частымі вадкімі экскрэментамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Панос ’расстройства дзейнасці кішэчніка з частымі вадкімі экскрэментамі’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС), ’вывадак’ (ТС), ’пачатак цяжарнасці’ (Гарэц., Др.-Падб., СЭС—4). Рус. поно́с ’расстройства дзейнасці кішэчніка’, укр. поно́с ’нараджэнне (у жывёл)’. Ад панесці < несці (гл.) у розных значэннях; бязафіксны назоўнік з апафаніяй у корані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крыва́ўка, -і, ДМ -ва́ўцы, ж. (разм.).

Крывавы панос; дызентэрыя.

|| прым. крыва́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поно́с мед. пано́с, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыва́вачны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да крываўкі, суправаджаецца крываўкай. Крывавачны панос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыва́ўка, ‑і, ДМ ‑ваўцы, ж.

Разм. Крывавы панос, дызентэрыя. Захварэць на крываўку. Лячыцца ад крываўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрапі́ць, скраплю, скрэпіш, скрэпіць; зак., што.

Спыніць панос. Скрапіць жывот. / у безас. ужыв. Чарніцамі скрапіла жывот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)