скрапі́ць, скраплю, скрэпіш, скрэпіць; зак., што.
Спыніць панос. Скрапіць жывот. / у безас. ужыв. Чарніцамі скрапіла жывот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)