Павуціна.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Павуціна.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| павуці́ння | |
| павуці́нню | |
| павуці́ннем | |
| павуці́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Павуціна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ Паву́та, паўта ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Паву́тка, паву́шка ’павіліца’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
іржэ́ўнік і ржэ́ўнік, ‑а,
Тое, што і (і)ржышча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паути́на
опу́тать паути́ной лжи аблы́таць павуці́ннем хлусні́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўплята́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)