павуці́нне, -я, н., зб.

Павуціна.

Зняць п.

Аблытаць павуціннем хлусні (перан.).

|| прым. павуці́нневы, -ая, -ае.

П. клешч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павуці́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. павуці́нне
Р. павуці́ння
Д. павуці́нню
В. павуці́нне
Т. павуці́ннем
М. павуці́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павуці́нне собир., ср., прям., перен. паути́на ж.;

аблы́таць ~ннем хлусні́ — опу́тать паути́ной лжи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Павуцінне, гл. Вэлюм

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

павуці́нне, ‑я, н., зб.

Павуціна. Пад дахам было шмат павуціння. Бядуля. У небе свяціла сонца і плыло срабрыстае павуцінне. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павуці́нне н.

1. Spínn(en)gewebe n -s, -;

2. (у час бабінага лета) разм. Áltweiberfaden m -s, -fäden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

павуцінне, павучынне (зб.), павуціна

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

spiderweb [ˈspaɪdəweb] n. павуці́на, павуці́нне (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pajęczyna

ж. павуціна, павуцінне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Паву́та, паўта ’павуцінне’ (Сл. Брэс.). Адваротнае ўтварэнне ад павуціна, павучына, з адсячэннем суф. ‑ім‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)