нязго́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нязго́дны |
нязго́дная |
нязго́днае |
нязго́дныя |
| Р. |
нязго́днага |
нязго́днай нязго́днае |
нязго́днага |
нязго́дных |
| Д. |
нязго́днаму |
нязго́днай |
нязго́днаму |
нязго́дным |
| В. |
нязго́дны (неадуш.) нязго́днага (адуш.) |
нязго́дную |
нязго́днае |
нязго́дныя (неадуш.) нязго́дных (адуш.) |
| Т. |
нязго́дным |
нязго́днай нязго́днаю |
нязго́дным |
нязго́днымі |
| М. |
нязго́дным |
нязго́днай |
нязго́дным |
нязго́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нязго́дны
1. несогла́сный;
2. (не соответствующий чему-л.) несообра́зный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нязго́дны ’непатрэбны, лішні; непрыгодны па стану здароўя, выбракаваны’ (Сл. ПЗБ). Да го́дны ’прыдатны, прыгодны’, з пачатковым комплексам няз‑ (< не + з), параўн. нязго́ршы, нязг̌арны і пад. Аднак не выключана непасрэднае ўтварэнне ад зго́дны ’прыдатны для ўжывання’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нязго́днасць ж.
1. несогла́сность, несогла́сие ср.;
2. несообра́зность; см. нязго́дны 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
несогла́сный
1. (не соответствующий) нязго́дны (з чым), неадпаве́дны (чаму);
посту́пок, несогла́сный с обстоя́тельствами учы́нак, нязго́дны з акалі́чнасцямі (неадпаве́дны акалі́чнасцям);
2. (нестройный — о звуках) нязла́джаны;
несогла́сное пе́ние нязла́джаны спеў (нязла́джанае спява́нне).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тулі́чны ‘прысутны’ (Ласт.). Магчыма, штучнае ўтварэнне па ўзоры тубы́льскі, дыял. тубы́льны ‘мясцовы, тутэйшы’ (гл. тубылец) — ту 2 (гл.) і лічны ‘шматлікі’ (гл.), хутчэй ‘наяўны’ ад рус. быть налицо ‘быць у наяўнасці’; аўтарскі наватвор, каб пазбегнуць «барбарызма» прысу́тны (гл. прысутнічаць), які «павінен быць безумоўна адкінуты як нязгодны з духам мовы» (Ласт, 555).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
несообра́зный
1. нязго́дны (з чым); неадпаве́дны (чаму);
2. (нелепый) недарэ́чны; (бессмысленный) бязглу́зды;
ни с чем несообра́зный ні на што не падо́бны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)