ло́жка лы́жка, -кі ж.; (разливательная) апало́нік, -ка м.;

◊

ло́жка дёгтя в бо́чке мёду погов. лы́жка дзёгцю ў бо́чцы мёду;

че́рез час по ча́йной ло́жке праз гадзі́ну па ча́йнай лы́жцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́жка: адзі́н з со́шкай, а сямёра з ло́жкай погов. оди́н с со́шкой, а се́меро с ло́жкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ложка 1 ’ложак’ (Сцяшк., Яруш.; нясв., Жд. 2; Сл. ПЗБ), луожко (Бес.), ло́жко, лы́жко (Сцяшк., Сл. ПЗБ; мін., КЭС). З польск. łóżko. Да ложа 1 (гл.).

Ложка 2 ’лыжка’ (Бяльк., Шат., Сцяшк., ТС, Сл. ПЗБ; палес., З нар. сл.), слаўг. ’лыжка для збору рою’ (Нар. сл.). Укр. ло́жка, рус. ло́жка, ст.-рус. лъжъка. Да лы́жка (гл.). Сюды ж ложашнік ’прыстасаванне для захоўвання лыжак’ (ветк., Мат. Гом.); лексемы ложка, ло́жэчка, ло́жачка, ло́жычка ’снавалка’ (Уладз., Бяльк.; ветк., Мат. Гом.; в.-дзв., Шатал.), якая названа так паводле падабенства формы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ускра́ек, -ра́йку, мн. -ра́йкі, -ра́йкаў, м.

Крайняя частка якой-н. прасторы, край стала, ложка і пад.

У. лесу.

Сесці на ўскрайку ложка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́жак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ло́жак ло́жкі
Р. ло́жка ло́жкаў
Д. ло́жку ло́жкам
В. ло́жак ло́жкі
Т. ло́жкам ло́жкамі
М. ло́жку ло́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлива́тельный разліва́льны;

разлива́тельная ло́жка апало́нік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алько́ў, -ко́ва, мн. -ко́вы, -ко́ваў, м.

Ніша ў сцяне для ложка.

|| прым. алько́ўны, -ая, -ае.

Алькоўная фіранка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кана́па-ло́жак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кана́па-ло́жак кана́пы-ло́жкі
Р. кана́пы-ло́жка кана́п-ло́жкаў
Д. кана́пе-ло́жку кана́пам-ло́жкам
В. кана́пу-ло́жак кана́пы-ло́жкі
Т. кана́пай-ло́жкам
кана́паю-ло́жкам		 кана́памі-ло́жкамі
М. кана́пе-ло́жку кана́пах-ло́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крэ́сла-ло́жак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крэ́сла-ло́жак крэ́слы-ло́жкі
Р. крэ́сла-ло́жка крэ́сел-ло́жкаў
крэ́слаў-ло́жкаў
Д. крэ́слу-ло́жку крэ́слам-ло́жкам
В. крэ́сла-ло́жак крэ́слы-ло́жкі
Т. крэ́слам-ло́жкам крэ́сламі-ло́жкамі
М. крэ́сле-ло́жку крэ́слах-ло́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ту́мбачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. тумба.

2. Невялікі столік-шафка, які ставяць звычайна каля ложка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)