ло́жка лы́жка, -кі ж.; (разливательная) апало́нік, -ка м.;

ло́жка дёгтя в бо́чке мёду погов. лы́жка дзёгцю ў бо́чцы мёду;

че́рез час по ча́йной ло́жке праз гадзі́ну па ча́йнай лы́жцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́жка: адзі́н з со́шкай, а сямёра з ло́жкай погов. оди́н с со́шкой, а се́меро с ло́жкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ложка

Том: 17, старонка: 106.

img/17/17-106_0442_Ложка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ложка

Том: 17, старонка: 107.

img/17/17-107_0443_Ложка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ложка1 ’ложак’ (Сцяшк., Яруш.; нясв., Жд. 2; Сл. ПЗБ), луожко (Бес.), ло́жко, лы́жко (Сцяшк., Сл. ПЗБ; мін., КЭС). З польск. łóżko. Да ложа1 (гл.).

Ложка2 ’лыжка’ (Бяльк., Шат., Сцяшк., ТС, Сл. ПЗБ; палес., З нар. сл.), слаўг. ’лыжка для збору рою’ (Нар. сл.). Укр. ло́жка, рус. ло́жка, ст.-рус. лъжъка. Да лы́жка (гл.). Сюды ж ложашнік ’прыстасаванне для захоўвання лыжак’ (ветк., Мат. Гом.); лексемы ложка, ло́жэчка, ло́жачка, ло́жычка ’снавалка’ (Уладз., Бяльк.; ветк., Мат. Гом.; в.-дзв., Шатал.), якая названа так паводле падабенства формы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ускра́ек, -ра́йку, мн.а́йкі, -ра́йкаў, м.

Крайняя частка якой-н. прасторы, край стала, ложка і пад.

У. лесу.

Сесці на ўскрайку ложка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́жак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ло́жак ло́жкі
Р. ло́жка ло́жкаў
Д. ло́жку ло́жкам
В. ло́жак ло́жкі
Т. ло́жкам ло́жкамі
М. ло́жку ло́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлива́тельный разліва́льны;

разлива́тельная ло́жка апало́нік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алько́ў, -ко́ва, мн.о́вы, -ко́ваў, м.

Ніша ў сцяне для ложка.

|| прым. алько́ўны, -ая, -ае.

Алькоўная фіранка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bedridden [ˈbedrɪdn] adj. прыкава́ны да ло́жка хваро́баю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)