карэспандэ́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карэспандэ́нт карэспандэ́нты
Р. карэспандэ́нта карэспандэ́нтаў
Д. карэспандэ́нту карэспандэ́нтам
В. карэспандэ́нта карэспандэ́нтаў
Т. карэспандэ́нтам карэспандэ́нтамі
М. карэспандэ́нце карэспандэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карэспандэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто знаходзіцца ў перапісцы з кім-н.

2. Аўтар карэспандэнцый у газеце, часопісе, на радыё, тэлебачанні.

Уласны к.

Спецыяльны к.

Пазаштатны к.

Ваенны к.

|| ж. карэспандэ́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. карэспандэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карэспандэ́нт м., в разн. знач. корреспонде́нт;

○ спецыя́льны к. — специа́льный корреспонде́нт;

ула́сны к. — со́бственный корреспонде́нт;

член-к. — член-корреспонде́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карэспандэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Літаратурны супрацоўнік газеты, часопіса, радыё, тэлебачання і іншых органаў інфармацыі, які дасылае ім звесткі пра бягучыя падзеі. Карэспандэнт радыё. □ Памыйка адкрыўся Рыгору, што ён з’яўляецца карэспандэнтам некалькіх сталічных і правінцыяльных газет. Гартны.

2. Асоба ці ўстанова, якая перапісваецца з іншай асобай або ўстановай.

•••

Спецыяльны карэспандэнт — выязны карэспандэнт, які выконвае спецыяльныя даручэнні сваёй рэдакцыі.

Уласны карэспандэнт — карэспандэнт, які рэгулярна забяспечвае свой орган інфармацыяй, пастаянна працуючы і пражываючы ў іншым месцы.

Член-карэспандэнт гл. член.

[Ад лац. correspondere — паведамляць, інфармаваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банк-карэспандэ́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. банк-карэспандэ́нт ба́нкі-карэспандэ́нты
Р. ба́нка-карэспандэ́нту ба́нкаў-карэспандэ́нтаў
Д. ба́нку-карэспандэ́нту ба́нкам-карэспандэ́нтам
В. банк-карэспандэ́нт ба́нкі-карэспандэ́нты
Т. ба́нкам-карэспандэ́нтам ба́нкамі-карэспандэ́нтамі
М. ба́нку-карэспандэ́нце ба́нках-карэспандэ́нтах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

член-карэспандэ́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. член-карэспандэ́нт чле́ны-карэспандэ́нты
Р. чле́на-карэспандэ́нта чле́наў-карэспандэ́нтаў
Д. чле́ну-карэспандэ́нту чле́нам-карэспандэ́нтам
В. чле́на-карэспандэ́нта чле́наў-карэспандэ́нтаў
Т. чле́нам-карэспандэ́нтам чле́намі-карэспандэ́нтамі
М. чле́не-карэспандэ́нце чле́нах-карэспандэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

член-карэспандэ́нт, чле́на-карэспандэ́нта, мн. чле́ны-карэспандэ́нты, чле́наў-карэспандэ́нтаў, м.

Акадэмічнае вучонае званне, ніжэйшае за акадэміка (правадзейнага члена), якое носяць прызнаныя вучоныя або дзеячы мастацтваў, выбраныя агульным сходам якой-н. акадэміі ў яе склад без права рашаючага голасу (у адрозненне ад правадзейных членаў акадэміі).

|| прым. член-карэспандэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

член-карэспандэ́нт м. член-корреспонде́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабка́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: рабочы карэспандэнт.

|| прым. рабка́раўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спецка́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: спецыяльны карэспандэнт.

|| прым. спецка́раўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)