карэспандэнт назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто знаходзіцца ў перапісцы з кім-н.

  2. Аўтар карэспандэнцый у газеце, часопісе, на радыё, тэлебачанні.

    • Уласны к.
    • Спецыяльны к.
    • Пазаштатны к.
    • Ваенны к.

|| жаночы род: карэспандэнтка.

|| прыметнік: карэспандэнцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карэспандэнт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Літаратурны супрацоўнік газеты, часопіса, радыё, тэлебачання і іншых органаў інфармацыі, які дасылае ім звесткі пра бягучыя падзеі. Карэспандэнт радыё. ▪ Памыйка адкрыўся Рыгору, што ён з’яўляецца карэспандэнтам некалькіх сталічных і правінцыяльных газет. Гартны.

2. Асоба ці ўстанова, якая перапісваецца з іншай асобай або ўстановай.

•••

Спецыяльны карэспандэнт — выязны карэспандэнт, які выконвае спецыяльныя даручэнні сваёй рэдакцыі.

Уласны карэспандэнт — карэспандэнт, які рэгулярна забяспечвае свой орган інфармацыяй, пастаянна працуючы і пражываючы ў іншым месцы.

Член-карэспандэнт гл. член.

[Ад лац. correspondere — паведамляць, інфармаваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэспандэ́нт м., в разн. знач. корреспонде́нт;

○ спецыя́льны к. — специа́льный корреспонде́нт;

ула́сны к. — со́бственный корреспонде́нт;

член-к. — член-корреспонде́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

член-карэспандэ́нт м. член-корреспонде́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

член-карэспандэнт назоўнік | мужчынскі род

Акадэмічнае вучонае званне, ніжэйшае за акадэміка (правадзейнага члена), якое носяць прызнаныя вучоныя або дзеячы мастацтваў, выбраныя агульным сходам якой-н. акадэміі ў яе састаў без права рашаючага голасу (у адрозненне ад правадзейных членаў акадэміі).

|| прыметнік: член-карэспандэнцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спецкор назоўнік | мужчынскі род

Скарачэнне: спецыяльны карэспандэнт.

|| прыметнік: спецкораўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

correspondent [ˌkɒrəˈspɒndənt] n.

1. карэспандэ́нт (газеты, часопіса і да т.п.);

a war correspondent вае́нны карэспандэ́нт

2. асо́ба, з яко́й вядзе́цца перапі́ска; карэспандэ́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэпарцёр назоўнік | мужчынскі род

Карэспандэнт, які піша рэпартажы.

|| жаночы род: рэпарцёрка.

|| прыметнік: рэпарцёрскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

reporter [rɪˈpɔ:tə] n. рэпарцёр, карэспандэ́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

селькор назоўнік | мужчынскі род

Скарачэнне: сельскі карэспандэнт.

  • Нататкі селькора.

|| жаночы род: селькорка.

|| прыметнік: селькораўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)