ка́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́рскі ка́рская ка́рскае ка́рскія
Р. ка́рскага ка́рскай
ка́рскае		 ка́рскага ка́рскіх
Д. ка́рскаму ка́рскай ка́рскаму ка́рскім
В. ка́рскі (неадуш.)
ка́рскага (адуш.)		 ка́рскую ка́рскае ка́рскія (неадуш.)
ка́рскіх (адуш.)
Т. ка́рскім ка́рскай
ка́рскаю		 ка́рскім ка́рскімі
М. ка́рскім ка́рскай ка́рскім ка́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апане́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто выступае на публічным дыспуце, у публічнай спрэчцы з абвяржэннем чыіх‑н. доказаў, палажэнняў і пад. І вось Кухарчыкава дысертацыя гатова. Яна ляжыць у галоўнага апанента, доктара навук, прафесара Мітрафана Іванавіча Сініцкага. Сабаленка. // Наогул той, хто выступае як праціўнік у спрэчцы. Багдановіч быў не так вучань Карскага, як яго паплечнік і апанент. Лойка.

[Ад лац. opponens, opponentis — які пярэчыць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абздзі́мех ’няўклюда, нязграбны чалавек’ (Карскі 2-3, 90). Паводле Карскага, да абдзі (загадны лад) і мех.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Атваро́г ’тварог’ (Жд., Кліх), ’скіслае малако’ (Інстр. I). Паводле Карскага 1, 261, а‑ — прыстаўное да тварог (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́льшы ’малодшы’, ’меншы’ (маст., Сл. ПЗБ; Сцяц.). Паводле Карскага (1, 324), гэта ўтварэнне ад прыметніка мелкі (< мѣлъкъ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наджга́ць ’накусаць’, параўн. наджы́гаць ’тс’ (Бяльк.). Да джгаць (гл.), дзе джг, паводле Карскага (1, 383), з жг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разне́слух ’найвялікшы неслух’ (Нас.). Паводле Карскага (2–3, 90), ад не́слух (гл.) з прыслоўем раз (гл. раз-), што надае ўзмацняльнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прызвадзі́ць (прізвади́ть) ’вырабляць’ (Дабр.). З рус. производить ’тс’. Паводле Карскага (1, 267), вынік змяшэння прыставак про- (гл. пра-) і пры‑ (гл. пры‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руцьмя́ны ’рутавы, упрыгожаны рутай’ (Кліх.; маладз., Гіл.), руцьвя́ны ’тс’ (Стан.). Ад рута (гл.) з рэдкім суфіксам ‑мян‑, паводле Карскага (2–3, 43).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Наўмі́згі (ны‑умизги) ’на любоўнае спатканне’ (Мат.; Нік. Посл.). Паводле Карскага (2–3, 74), з прыназоўнікавага спалучэння з наз.-він. скл. мн. л. назоўніка ўмізгі, умьізгі ’залёты, заляцанне’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)