каравячы - Пошук

каравя́чы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	каравя́чы	каравя́чая	каравя́чае	каравя́чыя
Р.	каравя́чага	каравя́чай каравя́чае	каравя́чага	каравя́чых
Д.	каравя́чаму	каравя́чай	каравя́чаму	каравя́чым
В.	каравя́чы (неадуш.) каравя́чага (адуш.)	каравя́чую	каравя́чае	каравя́чыя (неадуш.) каравя́чых (адуш.)
Т.	каравя́чым	каравя́чай каравя́чаю	каравя́чым	каравя́чымі
М.	каравя́чым	каравя́чай	каравя́чым	каравя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каравя́чы разг. коро́вий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каравя́чы,

гл. каровячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́вячы і каравя́чы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Які належыць карове, уласцівы ёй. — Разумееш,.. [конь] зламаў перагародку, хацеў дабрацца да каровячага цэбра... Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́віць

‘забруджваць што-небудзь, рабіць закарэлым, каравым’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	кара́ўлю	кара́вім
2-я ас.	кара́віш	кара́віце
3-я ас.	кара́віць	кара́вяць
Прошлы час
м.	кара́віў	кара́вілі
ж.	кара́віла
н.	кара́віла
Загадны лад
2-я ас.	кара́ў	кара́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	кара́вячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ляпёшка ₁ ’перапечка, праснак, скавароднік’ (Нас., Бяльк.; в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’няўдалая булка хлеба’ (Ян.). Рус. лепёшка ’блін’, ’аладка’, ’дранік’, ’пірог’, ’круглая буханка’. Да ляпі́ць (Міклашыч, 178; Праабражэнскі, 1, 448; Младэнаў, 273). Сюды ж звычайна адносяць і рус. ле́пех, лепехи́, бел. ляпёшка (прастамоўн.) і балг. ле́пешка ’каравячы памёт’, ’кізяк’ (Фасмер, 2, 484; БЕР, 3, 363). Бернекер (1, 701) дапускае роднаснасць з рус. лепе́нь ’акравак’, лепест. Буга (Rinkt., 1, 452) супастаўляе рус. лепёшка з літ. lepaĩšis ’праснак з бульбы і ячменнай мукі’, lepatur̃šis ’праснак’.

Ляпёшка ₂ ’ўдар далоняй па мякаці цела’, ляпёшку падняць (зʼесці) ’упасці задняй часткай цела’ (Нас.). Да ля́паць ₁ (гл.).

Ляпёшка ’лісічка, Cantharellus cibarius’ (воран., Сл. ПЗБ). Відазмененае ля́пушкі (гл.) паводле ляпёшка пад уплывам народнай этымалогіі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum