каро́вячы і каравя́чы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які належыць карове, уласцівы ёй. — Разумееш,.. [конь] зламаў перагародку, хацеў дабрацца да каровячага цэбра... Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)