замару́джванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
замару́джванне |
| Р. |
замару́джвання |
| Д. |
замару́джванню |
| В. |
замару́джванне |
| Т. |
замару́джваннем |
| М. |
замару́джванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
замару́джванне ср. замедле́ние; см. замару́джваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замару́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замаруджваць і стан паводле знач. дзеясл. замаруджвацца. Замаруджванне кроку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перавалока ’затрымка, замаруджванне’ (Нас.). Аформленае па-беларуску рус. проволо́чка ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Неўзаба́ве ’ў хуткім часе; не затрымліваючыся’ (Гарэц., Касп.), неўзаба́ві (неўзабави) ’хутка, без затрымкі; незадоўга’ (Нас.), niŭzabávia ’у хуткім часе’ (Варл.), неўзаба́ўкі ’без затрымкі’. Прыназоўнікавае словазлучэнне з м. скл. (Карскі 2-3, 76) назоўніка забава, забаўка ’прамаруджванне, замаруджванне’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
застрева́ние
1. захраса́нне, -ння ср., завяза́нне, -ння ср.;
2. затры́мліванне, -ння ср.; мару́джанне, -ння ср., замару́джванне, -ння ср.; увяза́нне, -ння ср.; см. застрева́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замедле́ние ср.
1. (действие) запаво́льванне, -ння ср., замару́джванне, -ння ср.; прыці́шванне, -ння ср.; (состояние) запаво́ленне, -ння ср., замару́джанне, -ння ср.; прыцішэ́нне, -ння ср.; см. заме́длить 1;
2. (задержка) затры́мка, -кі ж.; (запоздание) запазне́нне, -ння ср., спазне́нне, -ння ср.;
без замедле́ния без затры́мкі; (немедленно) неадкла́дна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)