зава́бліваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зава́бліваю зава́бліваем
2-я ас. зава́бліваеш зава́бліваеце
3-я ас. зава́блівае зава́бліваюць
Прошлы час
м. зава́бліваў зава́блівалі
ж. зава́блівала
н. зава́блівала
Загадны лад
2-я ас. зава́блівай зава́блівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зава́бліваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зава́бліваць несов.

1. разг. зама́нивать, завлека́ть;

2. (пленять) завлека́ть;

3. охот. (приманивать вабиком) ва́бить;

1-3 см. зава́біць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго (што).

1. Хітрасцю прымусіць прыйсці куды-н., апынуцца дзе-н.

З. звера ў пастку.

2. Зачараваць сваім хараством, прывабіць.

|| незак. зава́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зама́нивать несов. зава́бліваць; зама́ньваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́блівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да завабліваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́блівацца несов., страд. зама́ниваться, завлека́ться; см. зава́бліваць 1-2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завабля́ць

‘завабліваць, заманьваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. завабля́ю завабля́ем
2-я ас. завабля́еш завабля́еце
3-я ас. завабля́е завабля́юць
Прошлы час
м. завабля́ў завабля́лі
ж. завабля́ла
н. завабля́ла
Загадны лад
2-я ас. завабля́й завабля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час завабля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завлека́ть несов.

1. (заставлять переступить пределы должного, дозволенного) уця́гваць; (заводить) заво́дзіць;

2. (заманивать) зава́бліваць, прыва́бліваць; (соблазнять) спакуша́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ману́ць 1 ’хлусіць’ (ганц., Жыв. сл. і Сл. Брэс.; Ян.). Да мані́ць (гл.).

Ману́ць 2 ’завабліваць’ (Ян.). Укр. ману́ти, рус. цэнтр., паўд. ману́ть ’тс’, ’падклікаць знакамі, рукамі, поглядам’, ’угаворваць паехаць, пайсці куды-небудзь’, ’цягнуць, выклікаць жаданне’. Да мані́ць (гл.).

Ману́ць 3 ’трапіць, папасці куды трэба’ (Бяльк.). Да мані́ць ’прыцягваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)