далучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. далучэ́нне
Р. далучэ́ння
Д. далучэ́нню
В. далучэ́нне
Т. далучэ́ннем
М. далучэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

далучэ́нне ср.

1. (да каго, чаго) присоедине́ние (к кому, чему); приобще́ние (к чему), присовокупле́ние (к чему);

2. (да каго, чаго) причисле́ние (к кому, чему);

3. (да чаго) приобще́ние (к чему); вовлече́ние (во что);

1-3 см. далучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. далучаць — далучыць і далучацца — далучыцца. Далучэнне прыстаўкі да кораня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак., што.

1. Прылучыць да чаго-н., прыбавіць.

Д. дакументы да справы.

2. Пазнаёміць з чым-н.

Д. дзяцей да музычнай культуры.

|| незак. далуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. далучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далучы́цца, -лучу́ся, -лу́чышся, -лу́чыцца; зак., да каго-чаго.

1. Дабавіцца да чаго-н., стварыць адно цэлае з чым-н.

Да групы экскурсантаў далучылася яшчэ пяць чалавек.

2. Згадзіўшыся з кім-, чым-н., прымкнуць.

Д. да грамадскага жыцця краіны.

Д. да дэманстрантаў.

|| незак. далуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. далучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ане́ксія, -і, мн. -і, -сій, ж. (кніжн.).

Насільнае далучэнне якой-н. краіны або яе часткі да іншай дзяржавы.

|| прым. анексі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присоедине́ние далучэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ане́ксія, ‑і, ж.

Далучэнне пры дапамозе сілы якой‑н. краіны або яе часткі да другой дзяржавы.

[Ад лац. annexio — далучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрышчэ́нне, -я, н.

Адно з хрысціянскіх таінстваў, рэлігійны абрад прыняцця каго-н. у лік веруючых, далучэнне да царквы.

◊

Баявое хрышчэнне —

1) першы ўдзел у баі;

2) першае сур’ёзнае выпрабаванне ў якой-н. справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыста́нне (прыста́ньня) ’далучэнне’ (Бяльк.). Укр. при́стани ’далучэнне да кампаніі’. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)