гарба́ч
‘гарбатая жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гарба́ч |
гарбачы́ |
| Р. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
| Д. |
гарбачу́ |
гарбача́м |
| В. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
| Т. |
гарбачо́м |
гарбача́мі |
| М. |
гарбачы́ |
гарбача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гарба́ч
‘гарбаты чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гарба́ч |
гарбачы́ |
| Р. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
| Д. |
гарбачу́ |
гарбача́м |
| В. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
| Т. |
гарбачо́м |
гарбача́мі |
| М. |
гарбачу́ |
гарбача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гарба́ч, -ча́ м.
1. разг. горбу́н;
2. стол. горба́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарба́ч, ‑а, м.
Разм. Тое, што і гарбун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гарба́ч ’гарбаты’ (Бяльк.). Гл. гарба́ты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
горбу́н гарбу́н, -на́ м.; гарба́ч, -ча́ м.; прост., бран. гарбе́ль, -бяля́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысуня́цца, ‑німуся, ‑німешся, ‑німецца; заг. прысуніміся; зак.
Абл. Трохі суняцца, спыніцца на некаторы час. Яны падыходзілі пад самую Манькоўку. Гарбач прысуняўся і паказаў на першы з канца дом. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скі́бачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Памянш.-ласк. да скіба. Тамара, каб не пакрыўдзіць гаспадыні, узяла тоненькую скібачку. Яна пераламалася ў руках, пасыпаліся крошкі на белы абрус. Гурскі. Гарбач кроіць на скібачкі сухі чорны акраец і налівае ў шклянкі малака. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перасці́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. перасціх, ‑ла; зак.
Разм. Тое, што і сціхнуць. У сельсавеце была вялікая гамана, але, як зайшоў туды Гарбач, усе перасціхлі. Мурашка. Раптам на дол упала кропля, адна, другая, потым дзве разам. Адкуль бы гэта, калі дождж даўно перасціх і нідзе не нахмарвае? Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гарба́ты ’гарбаты’. Рус. горба́тый, укр. горба́тий, польск. garbaty, чэш. hrbatý, балг. гърба́т, серб.-харв. грба̀т і г. д. Прасл. *gъrbatъ (*gъrbatъjь) ’гарбаты’. Прасл. утварэнне суфіксам ‑аtъ ад *gъrbъ ’горб’. Падрабязны агляд слав. форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 198–199. Прасл. характар мае і бел. дыял. гарба́ч ’гарбаты’ (Бяльк.: гырба́ч); параўн. рус. дыял. горба́ч, укр. дыял. горба́ч (два гэтыя словы з некалькі іншай семантыкай), чэш. hrbáč, славен. grbač і г. д. (прасл. *gъrbačь; гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 198: пад *gъrbačь).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)