гарбач - Пошук

гарба́ч

‘гарбатая жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарба́ч

‘гарбаты чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарба́ч, -ча́ м.

1. разг. горбу́н;

2. стол. горба́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарба́ч, ‑а, м.

Разм. Тое, што і гарбун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАРБА́Ч,

гл. ў арт. Кіты.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Гарбач (від кіта) 1/357; 2/512

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гарбач (в., Любанскі р-н) 11/608

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гарба́ч ’гарбаты’ (Бяльк.). Гл. гарба́ты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарбач П. С. 3/357

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

humpback whale [ˌhʌmpbækˈweɪl] n. zool. гарба́ты кіт, гарба́ч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Verbum