ганара́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ганара́р ганара́ры
Р. ганара́ру ганара́раў
Д. ганара́ру ганара́рам
В. ганара́р ганара́ры
Т. ганара́рам ганара́рамі
М. ганара́ры ганара́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ганара́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Грашовая ўзнагарода, якую атрымліваюць літаратары, мастакі, журналісты і пад. за сваю працу.

|| прым. ганара́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганара́р, -ру м. гонора́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ганара́р, ‑у, м.

Грашовая ўзнагарода, якая выплачваецца літаратарам, мастакам і інш. творчым работнікам за іх працу. Стась учора паведаміў, што для выдання газеты спецыяльных грошай няма, што супрацоўнікі газеты.. працуюць больш з-за ідэі, чым з-за ганарару. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ганара́р (БРС). Рус. гонора́р, укр. гонора́р. Як мяркуюць Фасмер (1, 437) і Шанскі (1, Г, 128–129), запазычанне з ням. Honorar, а гэта з лац. honorārium ’узнагарода’ (аб гісторыі слова падрабязней гл. у Шанскага, там жа). Можна ставіць пытанне, ці бел. і ўкр. словы не запазычаны праз рус. мову (для канкрэтнай гісторыі бел. і ўкр. слоў не хапае даных). Наўрад ці паміж бел. ганара́р і ст.-бел. гонорариумъ (XVII ст., гл. Булыка, Запазыч., 84) ёсць прамая сувязь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рацпрапано́ва, -ы, мн. -ы, -но́ў, ж.

Скарачэнне: рацыяналізатарская прапанова.

Ганарар за рацпрапанову.

Укараніць рацпрапанову.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гонора́р ганара́р, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поли́стный паа́ркушны; (об уплате) ад а́ркуша;

поли́стный гонора́р паа́ркушны ганара́р, ганара́р ад а́ркуша.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэцэнзе́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэцэнзента. Рэцэнзенцкі ганарар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паа́ркушны, ‑ая, ‑ае.

Такі, колькасць якога вылічваецца па аркушах. Пааркушны ганарар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)