Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ганара́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
Грашовая ўзнагарода, якую атрымліваюць літаратары, мастакі, журналісты і пад. за сваю працу.
|| прым.ганара́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ганара́р, -ру м. гонора́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ганарар 1/610; 3/331
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ганара́р, ‑у, м.
Грашовая ўзнагарода, якая выплачваецца літаратарам, мастакам і інш. творчым работнікам за іх працу. Стась учора паведаміў, што для выдання газеты спецыяльных грошай няма, што супрацоўнікі газеты.. працуюць больш з-за ідэі, чым з-за ганарару.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ганара́р рэвізо́ра Prüferhonorar n, Prüfergebühr f;
спаганя́ць ганара́р Honorár erhében*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ганара́р
(лац. honorarium = узнагароджанне, ганаровы дар)
плата, грашовае ўзнагароджанне, якое атрымліваюць аўтары за свае творы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ганара́р (БРС). Рус.гонора́р, укр.гонора́р. Як мяркуюць Фасмер (1, 437) і Шанскі (1, Г, 128–129), запазычанне з ням.Honorar, а гэта з лац.honorārium ’узнагарода’ (аб гісторыі слова падрабязней гл. у Шанскага, там жа). Можна ставіць пытанне, ці бел. і ўкр. словы не запазычаны праз рус. мову (для канкрэтнай гісторыі бел. і ўкр. слоў не хапае даных). Наўрад ці паміж бел.ганара́р і ст.-бел.гонорариумъ (XVII ст., гл. Булыка, Запазыч., 84) ёсць прамая сувязь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ганара́р
(лац. honorarium = узнагароджанне, ганаровы дар)
грашовае ўзнагароджанне, якое па дагавору атрымліваюць аўтары за свае творы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)