вясту́н, вестуна́, мн. вестуны́, вестуно́ў, м. (кніжн.).
Той, хто сваім з’яўленнем нагадвае пра набліжэнне чаго-н.
Гракі — першыя вестуны вясны.
|| ж. вясту́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вясту́н
‘прадмет; з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вясту́н |
вестуны́ |
| Р. |
вестуна́ |
вестуно́ў |
| Д. |
вестуну́ |
вестуна́м |
| В. |
вясту́н |
вестуны́ |
| Т. |
вестуно́м |
вестуна́мі |
| М. |
вестуне́ |
вестуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вясту́н
‘істота’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вясту́н |
вестуны́ |
| Р. |
вестуна́ |
вестуно́ў |
| Д. |
вестуну́ |
вестуна́м |
| В. |
вестуна́ |
вестуно́ў |
| Т. |
вестуно́м |
вестуна́мі |
| М. |
вестуне́ |
вестуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вясту́н (род. вестуна́) м. ве́стник, провозве́стник, посла́нец
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вясту́н, вестуна, м.
Той, хто сваім з’яўленнем нагадвае пра набліжэнне чаго‑н. Парывісты вецер.. час ад часу заносіў аднекуль здалёк пару-другую сняжынак — першых вестуноў і разведчыкаў зімы. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вястун ’веснік, прадвеснік’ (БРС, КТС), рус. пск. вестуно́к ’веснік’, польск. zwiastun ’прадвеснік, вястун’. Бел. лексема — пранікненне польск. zwiastun (без прэфікса z‑, які, аднак, захаваўся ў слове звестка (гл.)). Да ведаць, весць (гл.). Сюды ж вясту́нка (БРС, КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ве́снік ’вястун’ (КТС); ’бюлетэнь, часопіс’ (БРС). Укр. ві́сник, рус. ве́стник ’тс’, ст.-рус. вѣстникъ ’вястун, ганец’ (з X ст.), в.-луж. wěstnik ’вястун, прадвеснік’, чэш. věstník ’вястун; бюлетэнь’ (< рус. ве́стник), серб.-харв. ве̏сник, вѐсник, ве̑сник ’вястун; газета, часопіс’, макед. весник ’ганец, вястун; газета’, балг. вестник ’газета’, ст.-слав. вѣстникъ. Бел. веснік ’часопіс’ запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 63).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вясту́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да вястун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́снік, ‑а, м.
Тое, што і вястун. Прыбег прамень, ад сонца ясны веснік, І абвясціў людзям: вясна ідзе. Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звясту́н, звестуна, м.
Разм. Той, хто прыносіць якую‑н. звестку; вястун. Аджытай цемры звестуны — Такім няма, не будзе ходу. Колас. Увысь з галубятні ўзняўся Крылаты звястун-паштальён. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)