выто́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выто́к |
выто́кі |
| Р. |
выто́ку |
выто́каў |
| Д. |
выто́ку |
выто́кам |
| В. |
выто́к |
выто́кі |
| Т. |
выто́кам |
выто́камі |
| М. |
выто́ку |
выто́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
выто́к, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.
Ад вытоку да вусця.
2. перан., чаго. Пачатак, першакрыніца чаго-н.
Вытокі культуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выто́к, -ку м. исто́к;
в. ракі́ — исто́к реки́;
~кі культу́ры — исто́ки культу́ры
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выто́к, ‑у, м.
1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.
2. перан.; звычайна мн. (выто́кі, ‑аў). Пачатак, першакрыніца чаго‑н. Вытокі культуры. □ Многія даследчыкі.. сцвярджаюць, што вельмі часта вытокамі прыказак з’яўляюцца: песні, казкі, апавяданні і асабліва анекдоты. Саламевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выто́к ’пачатак ракі, патоку’ (БРС, Інстр. I, Яшк.), выто́ка ’тс’ (Сцяшк., Яшк.). Польск. wytok ’балота’, чэш. výtok ’выток’. Да выцечы (гл. цячы) (параўн. Махэк₂, 637 і наст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́плаў ’выток рэчкі’ (Яшк., слаўг.). Польск. (стар.) wypław ’вусце ракі’. Да выплавіць (Нітшэ, 184). Гл. таксама плавіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Тача́, точа́ ’незамярзаючае месца ў рацэ, прамыіна’ (ТС). Архаічнае ўтварэнне ад асновы *tok‑, што чаргуецца з *tek‑, параўн. ток, выток, затока, цячы, гл. цечка ’прамыіна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Істо́чка ’крыніца’ (Прышч. дыс., 136), істочнік (водны) (Інстр. I). Рус. исто́чник, балг. и́зточник. Ст.-рус. источникъ запазычана са ст.-слав. источьникъ ’крыніца’, утворанага ад дзеяслова источити ’выліць, выцечы’ (Шанскі, 2, I, 134). Бел. суфіксацыя ‑к‑a. Гл. выток, цячы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
исто́к в разн. знач. выто́к, -ку м., мн. выто́кі, -каў;
исто́ки Днепра́ выто́кі Дняпра́;
у исто́ков цивилиза́ции каля́ выто́каў цывіліза́цыі;
исто́ки первобы́тной культу́ры выто́кі першабы́тнай культу́ры.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Во́два ’выток ракі’ (Яшк.). Магчыма, ад вод‑ (гл. вада) і суф. ‑ва ў зборным значэнні. Але параўн. гідронім Водва (дакладна балтскага паходжання — літ. Vaduva/Vadva) і актыўнасць гэтага гідранімічнага тыпу (на ‑ва) у Верхнім Падняпроўі (гл. Тапароў, Трубачоў, Лингв. анализ, 154 і наст.; 166 і наст.; Атрэмбскі, LP, 1, 235).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)