выто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выто́к выто́кі
Р. выто́ку выто́каў
Д. выто́ку выто́кам
В. выто́к выто́кі
Т. выто́кам выто́камі
М. выто́ку выто́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выто́к, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.

Ад вытоку да вусця.

2. перан., чаго. Пачатак, першакрыніца чаго-н.

Вытокі культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выто́к, -ку м. исто́к;

в. ракі́ — исто́к реки́;

~кі культу́ры — исто́ки культу́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выто́к, ‑у, м.

1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.

2. перан.; звычайна мн. (выто́кі, ‑аў). Пачатак, першакрыніца чаго‑н. Вытокі культуры. □ Многія даследчыкі.. сцвярджаюць, што вельмі часта вытокамі прыказак з’яўляюцца: песні, казкі, апавяданні і асабліва анекдоты. Саламевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выто́к м

1. Quélle f -, -n; Áusgangspunkt m -(e)s, -e;

2. перан выто́кі Quéllen pl; Ánfánge pl;

выто́кі но́вага жыцця́ die Ánfänge [der Úrsprung] éines néuen Lébens

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Выто́к ’пачатак ракі, патоку’ (БРС, Інстр. I, Яшк.), выто́ка ’тс’ (Сцяшк., Яшк.). Польск. wytok ’балота’, чэш. výtok ’выток’. Да выцечы (гл. цячы) (параўн. Махэк₂, 637 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВЫТО́К РАКІ́,

месца, ад якога назіраецца пастаяннае цячэнне вады ў рэчышчы вадацёку. Вытокам ракі могуць быць крыніца, балота, возера, ледавік; для рэк, што выцякаюць з возера, — месца перасячэння берагавой лініі вадаёма з рэчышчам вадацёку. Нярэдка вытокам ракі лічыцца месца, дзе зліваюцца 2 ракі з рознымі назвамі, або гал. лічыцца больш мнагаводная ці тая, выток якой найб. аддалены ад вусця ракі. У шэрагу выпадкаў тэрыторыі вакол вытокаў рэк абвяшчаюцца ахоўнымі.

т. 4, с. 327

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

riverhead

[ˈrɪvərhed]

n.

выто́к ракі́; ве́рхняя плынь ракі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wypływ, ~u

м.

1. сцёк;

2. выток

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́плаў Выток рэчкі (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)