вуглава́ты, -ая, -ае.
1. З выступамі і вугламі, няроўны.
Вуглаватыя камяні.
Вуглаватая постаць (з востра выступаючымі абрысамі).
2. перан. Няўклюдны, нязграбны.
Вуглаватыя рухі.
|| наз. вуглава́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вуглава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вуглава́ты |
вуглава́тая |
вуглава́тае |
вуглава́тыя |
| Р. |
вуглава́тага |
вуглава́тай
вуглава́тае |
вуглава́тага |
вуглава́тых |
| Д. |
вуглава́таму |
вуглава́тай |
вуглава́таму |
вуглава́тым |
| В. |
вуглава́ты (неадуш.)
вуглава́тага (адуш.) |
вуглава́тую |
вуглава́тае |
вуглава́тыя (неадуш.)
вуглава́тых (адуш.) |
| Т. |
вуглава́тым |
вуглава́тай
вуглава́таю |
вуглава́тым |
вуглава́тымі |
| М. |
вуглава́тым |
вуглава́тай |
вуглава́тым |
вуглава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вуглава́ты (неровный, с углами) углова́тый, угла́стый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вуглава́ты, ‑ая, ‑ае.
З выступамі, няроўны. На поўдні з-за небасхілу высунулася чорная вуглаватая хмара. Гамолка. // З востра выступаючымі касцямі. Вуглаватая постаць. □ Марыля перасмыкнула сваімі вуглаватымі плячыма. Ткачоў. // перан. Няўклюдны, сарамяжлівы. Вуглаваты падлетак. // перан. Рэзкі, грубы. Вуглаваты характар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угла́стый разг. вуглава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заво́страны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад завастрыць.
2. у знач. прым. З вострым канцом; востраканцовы. Завостраны шпіль вежы. // Дробны, вуглаваты (пра твар, рысы твару і пад.). Часамі з натапыраных лахманоў паказваўся дробны твар, худы і завостраны. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
углова́тый
1. (неровный, с углами) вуглава́ты;
2. перен. (неуклюжий) няспры́тны, нехлямя́жы; нязгра́бны; (резкий) рэ́зкі; (неподатливый) непада́тлівы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Разгара́чыцца ’раскірачыцца’, разгара́ка ’раскірака’ (слонім., Нар. словатв.), розґара́ґа ’скрыўлены ад хваробы чалавек’ (драг., Нар. лекс.), разгіра́чыцца ’шырока расставіць ногі’ (ваўк., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.), ’расхінуцца’ (Сцяшк.). Не зусім яснае слова. Хутчэй за ўсё, гэта фанетычны варыянт слова раскара́чыцца ’шырока расставіць ногі’, раскара́ка ’чалавек з няўклюдна расстаўленымі нагамі’, ’нешта няўклюднае, нязграбна выгнутае, растапыранае’ (гл.) са зменай к — г у інтэрвакальным становішчы. Сюды ж розґірэ́йда ’чалавек вуглаваты, няскладны, з крывымі нагамі’ (драг., Нар. лекс., пра словаўтваральную мадэль гл. Сцяцко, Афікс. наз., 271), разґірэ́ка ’раскірэка’ (ваўк., Сл. ПЗБ), разгірэ́ня ’разявака’ (Сцяшк.), разгірэ́к ’беспарадак’ (Юрч. СНЛ). Гл. разгірака.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)