блінда́ж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Абарончае падземнае збудаванне для ўкрыцця жывой сілы ад агню праціўніка.

|| прым. блінда́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блінда́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блінда́ж бліндажы́
Р. бліндажа́ бліндажо́ў
Д. бліндажу́ бліндажа́м
В. блінда́ж бліндажы́
Т. бліндажо́м бліндажа́мі
М. бліндажы́ бліндажа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блінда́ж, -жа́ м., воен. блиндаж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блінда́ж, ‑а, м.

Фартыфікацыйнае збудаванне для ўкрыцця жывой сілы ад агню зброі масавага паражэння. На подступах да лагера партызаны нарабілі бліндажы. Сіняўскі. Расколатыя прыступкі.. вядуць у .. бліндаж, засыпаны ігліцай і сасновымі шышкамі. В. Вольскі.

[Фр. blindage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Блінда́ж (БРС). Рус. блинда́ж, укр. блінда́ж. Запазычанне з франц. blindage (< blinder ’рабіць незаметным’). Фасмер, 1, 175; Праабражэнскі, 1, 30; Шанскі, 1, Б, 141.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блинда́ж блінда́ж, -жа́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўзава́лены, ‑ая, ‑ае.

Напалавіну завалены, амаль завалены. Напаўзавалены бліндаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забранірава́ць сов. (покрыть бронёй) забронирова́ть;

з. блінда́ж — забронирова́ть блинда́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брані́раваць несов. (закреплять) брони́ровать;

б. спецыялі́стаў — брони́ровать специали́стов

бранірава́ць несов. (покрывать бронёй) бронирова́ть;

б. блінда́ж — бронирова́ть блинда́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́т, ‑а і ‑у, М ‑каце, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. накатаць (у 1 знач.).

2. ‑а. Рад бярвёнаў, жэрдак і пад., насланых паверх або пад нізам чаго‑н.; насціл. Уздоўж дарогі жаўцелі траншэі, смалістымі канцамі сасновых накатаў бялелі зямлянкі. Ставер. Бліндаж салдацкі ў тры пакаты, І ўсё як трэба ў бліндажы... Калачынскі.

3. ‑а. Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой‑н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.). Тонкі накат фарбы на стэрэатыпе. // Узор на сценах. Праз адчыненыя дзверы ў пакоях відаць быў свежы накат на сценах. Асіпенка.

4. ‑а. Утрамбаваны калёсамі шлях, каляіна. Цвёрды накат дарогі. □ Свежыя пакаты калёс, мноства конскіх слядоў вялі з лясной дарожкі на шлях. М. Ткачоў.

5. ‑у. Спец. Рух па інерцыі.

6. ‑у. Спец. Рух гарматы ўперад пасля аддачы назад пры стрэльбе.

7. ‑у. У більярдзе — спосаб удару, калі шар, якім б’юць, коціцца за шарам, які б’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)