барано́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. барано́ў барано́ва барано́ва барано́вы
Р. барано́вага барано́вай
барано́вае		 барано́вага барано́вых
Д. барано́ваму барано́вай барано́ваму барано́вым
В. барано́ў (неадуш.)
барано́вага (адуш.)		 барано́ву барано́ва барано́вы (неадуш.)
барано́вых (адуш.)
Т. барано́вым барано́вай
барано́ваю		 барано́вым барано́вымі
М. барано́вым барано́вай барано́вым барано́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барано́ў

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. барано́ў барано́ва барано́ва барано́вы
Р. барано́вага барано́вай
барано́вае		 барано́вага барано́вых
Д. барано́ваму барано́вай барано́ваму барано́вым
В. барано́ў (неадуш.)
барано́вага (адуш.)		 барано́ву барано́ва барано́вы (неадуш.)
барано́вых (адуш.)
Т. барано́вым барано́вай
барано́ваю		 барано́вым барано́вымі
М. барано́вым барано́вай барано́вым барано́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барано́ў бара́ний;

◊ сагну́ць (скруці́ць) у б. рог — согну́ть (скрути́ть) в бара́ний рог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барано́ў, ‑нова.

Які належыць бараду. Бараноў рог. □ Аднойчы.. [Люся] дапамагала маці на кухні абіраць бульбу і са страхам пазірала, як Амархан абгрызаў баранову лапатку. Даніленка.

•••

Сагнуць (скруціць) у бараноў рог гл. сагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бара́н

‘жывёліна; птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бара́н бараны́
Р. барана́ барано́ў
Д. барану́ барана́м
В. барана́ барано́ў
Т. барано́м барана́мі
М. баране́ барана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бараны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бараны́
Р. Барано́ў
Д. Барана́м
В. Бараны́
Т. Барана́мі
М. Барана́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бара́н

‘рубанак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бара́н бараны́
Р. барана́ барано́ў
Д. барану́ барана́м
В. бара́н бараны́
Т. барано́м барана́мі
М. баране́ барана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Му́дзікі ’капшук’ (смарг., Сцяшк., Сл.). Да муды́ (гл.). Матывацыя: раней з машонкі бараноў рабілі капшукі на тытунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бара́ний

1. барано́вы; барано́ў;

бара́ньи рога́ барано́вы ро́гі;

бара́ний тулу́п кажу́х;

бара́нье са́ло лой;

2. (овечий) аве́чы;

бара́нье ста́до аве́чая чарада́;

◊

согну́ть в бара́ний рог скруці́ць у барано́ў рог;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыгры́н, ‑у, м.

Мяккая шурпатая скура з адмысловым узорам, якая вырабляецца са шкур бараноў, коз, авечак і пад. // Тканіна, папера, якая сваім знешнім выглядам нагадвае такую скуру (выкарыстоўваецца для абіўкі, пераплётаў і пад.).

[Фр. chagrin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)