бараноў - Пошук

барано́ў

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	барано́ў	барано́ва	барано́ва	барано́вы
Р.	барано́вага	барано́вай барано́вае	барано́вага	барано́вых
Д.	барано́ваму	барано́вай	барано́ваму	барано́вым
В.	барано́ў (неадуш.) барано́вага (адуш.)	барано́ву	барано́ва	барано́вы (неадуш.) барано́вых (адуш.)
Т.	барано́вым	барано́вай барано́ваю	барано́вым	барано́вымі
М.	барано́вым	барано́вай	барано́вым	барано́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

барано́ў

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	барано́ў	барано́ва	барано́ва	барано́вы
Р.	барано́вага	барано́вай барано́вае	барано́вага	барано́вых
Д.	барано́ваму	барано́вай	барано́ваму	барано́вым
В.	барано́ў (неадуш.) барано́вага (адуш.)	барано́ву	барано́ва	барано́вы (неадуш.) барано́вых (адуш.)
Т.	барано́вым	барано́вай барано́ваю	барано́вым	барано́вымі
М.	барано́вым	барано́вай	барано́вым	барано́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

барано́ў бара́ний;

◊ сагну́ць (скруці́ць) у б. рог — согну́ть (скрути́ть) в бара́ний рог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барано́ў, ‑нова.

Які належыць бараду. Бараноў рог. □ Аднойчы.. [Люся] дапамагала маці на кухні абіраць бульбу і са страхам пазірала, як Амархан абгрызаў баранову лапатку. Даніленка.

•••

Сагнуць (скруціць) у бараноў рог гл. сагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бара́н

‘жывёліна; птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	бара́н	бараны́
Р.	барана́	барано́ў
Д.	барану́	барана́м
В.	барана́	барано́ў
Т.	барано́м	барана́мі
М.	баране́	барана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Бараны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Бараны́
Р.	Барано́ў
Д.	Барана́м
В.	Бараны́
Т.	Барана́мі
М.	Барана́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

барано́ў Hámmel-;

◊ сагну́ць [скруці́ць] у барано́ў рог j-n klein kríegen, j-n bréchen*; j-n wíndelweich háuen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бара́н

‘рубанак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	бара́н	бараны́
Р.	барана́	барано́ў
Д.	барану́	барана́м
В.	бара́н	бараны́
Т.	барано́м	барана́мі
М.	баране́	барана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

БАРАНО́Ў ГАРО́Х,

тое, што нут.

т. 2, с. 298

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

barani

бараноў; барані

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verbum