акружы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акружу́ акру́жым
2-я ас. акру́жыш акру́жыце
3-я ас. акру́жыць акру́жаць
Прошлы час
м. акружы́ў акружы́лі
ж. акружы́ла
н. акружы́ла
Загадны лад
2-я ас. акружы́ акружы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час акружы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акружы́ць, акружу́, акру́жыш, акру́жыць; акру́жаны; зак.

1. каго-што. Размясціцца, стаць вакол каго-, чаго-н., утварыўшы круг або замкнёную лінію.

А. армію непрыяцеля.

А. участак прысадамі.

2. перан., каго-што і чым. Стварыць вакол каго-н. якія-н. умовы, устанавіць тыя ці іншыя адносіны.

А. бацькоў увагай і клопатамі.

3. каго-што і кім. Наблізіць да каго-н. якіх-н. асоб, стварыўшы з іх групу блізкіх людзей.

А. сябе аднадумцамі.

|| незак. акружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. акружэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акружы́ць сов.

1. (встать, разместиться вокруг кого-, чего-л.) окружи́ть; (обвести чем-л. ещё) опоя́сать; окайми́ть;

лі́пы ~жы́лі сядзі́бу — ли́пы окружи́ли (опоя́сали) уса́дьбу;

2. (обвести чем-л. вокруг) окружи́ть;

а. агаро́джай — окружи́ть огра́дой;

3. оцепи́ть;

а. кварта́л — оцепи́ть кварта́л;

4. воен. окружи́ть; (крепость, город — ещё) осади́ть;

а. дыві́зію праці́ўніка — окружи́ть диви́зию проти́вника;

а. крэ́пасць — осади́ть кре́пость;

5. перен. (установить к кому-л. определённое отношение) окружи́ть;

а. пава́гай — окружи́ть уваже́нием

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акружы́ць, акружу, акружыш, акружыць; зак., каго-што.

1. Стаць, размясціцца вакол каго‑, чаго‑н., утварыўшы круг або замкнёную лінію. Дзяўчаты акружылі ложак настаўніцы. Брыль. // Быць, аказацца размешчаным вакол каго‑, чаго‑н. Лес акружыў поле.

2. Абвесці, абнесці чым‑н.; размясціць што-небудзь вакол чаго‑н.; акаймаваць. Акружыць горад валам. □ Каб не смелі яблыньку Паламаць вятры, Мы акружым дрэўцамі У радочкі тры. Тарас.

3. Абысці кругом, узяць у кальцо, пазбавіўшы магчымасці выхаду, адступленне; асадзіць. Акружыць ворага. □ Тым часам генерал Бялоў даў загад, каб частка людзей пеша акружыла горад. Мікуліч. Ляснік хутка выйшаў з пакояў, а пан стаў меркаваць, як бы акружыць лес і зрабіць аблаву. Чарот.

4. перан. Стварыць для каго‑н. кампанію, акружэнне, прыблізіўшы да яго патрэбных, жаданых людзей. Акружыць дзіця нянькамі. Акружыць блізкімі. // Стварыць вакол каго‑н. пэўную атмасферу; устанавіць пэўныя адносіны да каго‑н. Акружыць увагай і клопатам, Акружыць пашанай жанчыну-маці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акружыць, абкружыць, абступіць, абстаць, абсесці, аблегчы; абняць, ачапіць, аблажыць, акучыць (разм.); блакіраваць (перан.) □ узяць у клешчы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

оцепи́ть сов. ачапі́ць, акружы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асадзі́ць

‘акружыць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асаджу́ аса́дзім
2-я ас. аса́дзіш аса́дзіце
3-я ас. аса́дзіць аса́дзяць
Прошлы час
м. асадзі́ў асадзі́лі
ж. асадзі́ла
н. асадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. асадзі́ асадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час асадзі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

окружи́ть сов.

1. акружы́ць;

2. (расположиться вокруг) абкружы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акружа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акружыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акру́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акружыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)