Вагаві́ты ’які мае значную вагу’ (КТС): «малы нарадзіўся здаровы і вагавіты». Да вага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ваго́мы ’які мае вагу, важкасць’ (КТС). Да вага. Магчыма, калька з рус. весомый.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Папялі́сты ’які мае колер попелу’ (ТСБМ), папяля́сты ’тс’ (Гарэц., Мал.). Да попел (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ваенто́ргаўскі ’які мае адносіны да арганізацыі або ўстаноў ваеннага гандлю’ (КТС). З рус. военторговский.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Канша́хты ’шашні, патаемная сувязь’ (Нас.). Сапсаванае з кантакты ’адносіны’; ‑ш‑, магчыма, мае кантамінацыйны характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мальбоніць ’прасіць, упрошваць’ (КЭС, лаг.). Да мальба́ (гл.). Суфікс ‑он‑ мае шматразова-экспрэсіўнае значэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ню́жа ’бяда, галеча; рой мошак’ (Сержп. Грам.). Гл. пума, змякчэнне н мае экспрэсіўны характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Па-само́му ’па аднаму’ (ТС). Да сам (гл.), якое на Палессі мае значэнне ’адзін’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плыскі ’плоскі, які мае плошчу’ (Мядзв.). У выніку кантамінацыі лексем плоскі і плыткі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ры́льнік ’судна (начное)’ (ветк. Мат. Гом.). Ад ры́ла (гл.), паколькі начынне мае ры́ла ’носік’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)