Вагаві́ты ’які мае значную вагу’ (КТС): «малы нарадзіўся здаровы і вагавіты». Да вага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ваго́мы ’які мае вагу, важкасць’ (КТС). Да вага. Магчыма, калька з рус. весомый.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Папялі́сты ’які мае колер попелу’ (ТСБМ), папяля́сты ’тс’ (Гарэц., Мал.). Да попел (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ваенто́ргаўскі ’які мае адносіны да арганізацыі або ўстаноў ваеннага гандлю’ (КТС). З рус. военторговский.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Канша́хты ’шашні, патаемная сувязь’ (Нас.). Сапсаванае з кантакты ’адносіны’; ‑ш‑, магчыма, мае кантамінацыйны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мальбоніць ’прасіць, упрошваць’ (КЭС, лаг.). Да мальба́ (гл.). Суфікс ‑он‑ мае шматразова-экспрэсіўнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ню́жа ’бяда, галеча; рой мошак’ (Сержп. Грам.). Гл. пума, змякчэнне н мае экспрэсіўны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па-само́му ’па аднаму’ (ТС). Да сам (гл.), якое на Палессі мае значэнне ’адзін’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плыскі ’плоскі, які мае плошчу’ (Мядзв.). У выніку кантамінацыі лексем плоскі і плыткі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ры́льнік ’судна (начное)’ (ветк. Мат. Гом.). Ад ры́ла (гл.), паколькі начынне мае ры́ла ’носік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)