домаўла́снік, ‑а, м.

Той, каму належыць дом; уладальнік дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нестыка́цца ’бываць вельмі рэдка’ (Гарэц.), ’не быць, рэдка паяўляецца’ (драг., З нар. сл.), не стыка́цца ’не бываць’: Два дні дома не стыкалася (ТС). Звычайна адносяць да стыка́цца (гл.), адно са значэнняў якога ’быць, знаходзіцца’: Я мала стыкаюся дома (лід., Сл. ПЗБ), параўн. таксама яшчэ ст.-слав. стъкати (stъkati) ’melden’ (Саднік-Айцэтмюлер, Handwört.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дамасе́дства, ‑а, н.

Схільнасць, прывычка праводзіць свой вольны час дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадалёку, прысл. і прыназ.

1. прысл. На нязначнай адлегласці; паблізу.

Н. працякала рэчка.

2. прыназ. з Р. Ужыв. для ўказання на прадмет ці месца, паблізу якіх хто-, што-н. знаходзіцца або што-н. адбываецца.

Н. свайго дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палаві́на ж., в разн. знач. полови́на;

п. трэ́цяй — полови́на тре́тьего;

п. до́ма — полови́на до́ма;

◊ мая́ (твая́) п. — моя́ (твоя́) полови́на;

з сярэ́дзіны на палаві́ну — середи́на на полови́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустата́ ж., в разн. знач. пустота́;

п. до́ма — пустота́ до́ма;

пусто́ты ў ліцці́ — тех. пусто́ты в литье́;

п. ў душы́ — пустота́ в душе́;

○ тарычэ́лева п. — ториче́ллиева пусто́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цеплаахо́ва, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і цеплаізаляцыя. Цеплаахова жылога дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабудо́ва ж., в разн. знач. перестро́йка;

п. до́ма — перестро́йка до́ма;

п. сістэ́мы апла́ты пра́цы — перестро́йка систе́мы опла́ты труда́;

п. ўсіх сфер грама́дскага жыцця́ — перестро́йка всех сфер обще́ственной жи́зни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

круп’е́, нескл., м.

Саўладальнік або служачы ігральнага дома, распарадчык гульні і банкоўшчык.

[Фр. croupier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пляцоўка з поручнямі, прыбудаваная знадворку да сцяны дома.

Адпачываць на балконе.

2. Сярэдні або верхні ярус у тэатры.

|| памянш. балко́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. балко́нны, -ая, -ае.

Балконныя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)