застла́ть сов., в разн. знач. засла́ць, мног. пазасціла́ць;

застла́ть пол ковро́м засла́ць падло́гу дывано́м;

дым застла́л не́бо дым засла́ў не́ба;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соскочи́ть сов., в разн. знач. саско́чыць, мног. пасаска́кваць;

соскочи́ть на́ пол саско́чыць на падло́гу;

соскочи́ть с пете́ль саско́чыць з заве́с.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплю́хаць сов.

1. заплеска́ть; забры́згать;

з. падло́гу — заплеска́ть пол;

з. суке́нку — забры́згать пла́тье;

2. разг. (начать плескать) заплеска́ть, заплеска́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завага́цца сов., прям., перен. заколеба́ться;

падло́га ~га́лася — пол заколеба́лся;

цэ́ны ~га́ліся — це́ны заколеба́лись;

з. ў нерашу́часці — заколеба́ться в нереши́тельности

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шурпа́ты

1. шерохова́тый; шерша́вый;

~тая падло́га — шерохова́тый пол;

~тая папе́ра — шерша́вая бума́га;

2. перен. шерохова́тый;

ш. стыль — шерохова́тый стиль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рант ’вузкая палоска скуры па краях абутку’ (ТСБМ; дзятл., Сл. ПЗБ; Лексика Пол., ТС), ра́нец ’тс’ (ТС), ’вузкая палоска скуры для сшывання кажуха’ (Лексика Пол.), параўн. рус. рант, польск. rant ’палоска скуры, да якой мацуецца падэшва’. Запазычанне з ням. Rand ’кайма, рант’, ’край леса’, ’палі кнігі’, параўн. ст.-в.-ням. Rant, Ranft ’акрайчык хлеба’, англ. rand ’край, кромка’, ст.-англ. rand ’край, шчыт’, ст.-ісл. rąnd ’тс’ (Лявіцкі, 2, 93). Развіццё семантыкі ад ’край’ да ’акантоўка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папераклада́ць I сов. (о многом) переложи́ть; (пол и т.п. — ещё) перестла́ть

папераклада́ць II сов. (на другой язык — о многом) перевести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настла́ть сов.

1. насла́ць, мног. панасціла́ць;

2. (намостить) намасці́ць, насла́ць, мног. панасціла́ць; (покрыть) пакры́ць; (пол) палажы́ць; (мостовую камнем) вы́брукаваць, забрукава́ць; см. настила́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Падпо́льшчык ’той, хто працуе ва ўмовах падполля’. Да падполле ’дзейнасць, накіраваная супраць улад, якая праходзіць тайна’ < пол (гл.). Калька (або запазычанне) рус. подпо́льщик (Крукоўскі, Уплыў, III). Аналагічна падпо́льшчыца < рус. подпо́льщица.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мужчы́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мужчыны. Мужчынская работа. // Прызначаны для мужчын. Спачатку ў мужчынскай зямлянцы было дзікавата. Брыль. // Уласцівы мужчыне; такі, як у мужчыны. За суседняй сцяною .. загаманілі мужчынскія галасы. Мурашка. Не выпускаючы .. [Людзінай] маленькай гарачай рукі са сваёй мужчынскай, дужай, Аржанец усміхнуўся на гэты раз трохі збянтэжана. Брыль.

2. Спец. Які мае адносіны да мужчынскага полу, характарызуе мужчынскі пол (пра расліны). Мужчынскае суквецце. □ Усе вядомыя нам дрэвы пірамідальнага топаля — гэта мужчынскія экземпляры. «Беларусь».

•••

Мужчынская рыфма гл. рыфма.

Мужчынскі род гл. род.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)