Verbum

а́ўтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто стварае мастацкі твор, навуковую працу, музыку, распрацоўвае праекты і пад.

А. рамана.

А. сімфоніі.

А. праекта.

|| прым. а́ўтарскі, -ая, -ае.

свая́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто знаходзіцца ў сваяцтве з кім-н.

С. па маме.

Далёкі с.

|| ж. свая́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

здра́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто здрадзіў каму-, чаму-н., прадаў каго-, што-н.

З. народа.

|| ж. здра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. здра́дніцкі, -ая, -ае.

знішча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. каго-што. Той, хто знішчае каго-, што-н.

З. грызуноў.

2. Баявы самалёт для знішчэння авіяцыі праціўніка.

3. Лётчык знішчальнай авіяцыі.

абдзіра́ла, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ра́л (разм.).

Той (тая), хто вымагае непамерную цану, плату; хабарнік, махляр.

спекуля́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца спекуляцыяй¹ (у 1 знач.).

|| ж. спекуля́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. спекуля́нцкі, -ая, -ае.

шчаслі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м. і (разм.) шчаслі́ўчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Шчаслівы чалавек, той, каму шанцуе.

|| ж. шчаслі́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -лівак.