чарнакні́жнік, ‑а, м.
Уст. Той, хто займаецца чарнакніжжам; вядзьмар, чараўнік. [Марылька:] — Які ты дзівак, Макарка. Думкі чытаць умееш, як той чарнакніжнік. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)