насту́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Выявіць што‑н. пастукваннем. Настукаць пустату 2 сцяне.

2. Разм. Надаваць кухталёў; набіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

травесці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак. і зак., што.

Пераробліваць (перарабіць) мастацкі твор, надаваць (надаць) мастацкаму твору які‑н. новы выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надава́цца

I несов., страд. придава́ться; присва́иваться; производи́ться; облека́ться; см. надава́ць I

II: усі́м не надае́шся всех не одари́шь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., на каго-што і з дадан. (звычайна з адмоўем).

Звяртаць увагу на каго-, што-н., надаваць значэнне каму-, чаму-н.

Ён ні на што не зважае.

○

Зважай! — каманда, якая азначае: стаяць навыцяжку, нерухома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак., што.

Спец.

1. Апрацоўваючы, адліваючы, штампуючы, надаваць чаму‑н. адпаведную форму. Дзяўчаты і хлопцы фармуюць на новым таку саманную цэглу. Брыль. — Каб былі мадэлі — мы б усё адлілі. А то — хоць на свой нос фармуй. Чорны. // Абразаючы, надаваць (дрэву, кусту) пэўную форму.

2. Рабіць форму для адліўкі, ліцця чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гранулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Спец. Надаць (надаваць) якому‑н. рэчыву форму зярнят, невялічкіх камячкоў. Грануляваць салетру. Грануляваць шлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадэрнізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Удасканаліць (удасканальваць) што-н. у адпаведнасці з найноўшымі патрабаваннямі, густамі.

М. цэх.

М. абсталяванне.

2. Надаць (надаваць) рысы сучаснасці з’явам і прадметам мінулага.

М. народную мелодыю.

|| наз. мадэрніза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адпо́ўшчыць ’надаваць аплявух’ (Шат.). Магчыма, да ад‑по‑уш‑ч‑ыць ’ударыць па вуху’. Не выключана таксама сувязь (кантамінацыя) з ушчуваць ’караць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Надаваць плескачоў, набіць. Напляскаць па твары.

напляска́ць, ‑пляшчу́, ‑пле́шчаш, ‑пле́шча; зак., чаго.

Разм. Сплюшчыць, спляскаць нейкую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серабры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ро́ны; незак., што.

Пакрываць тонкім слоем серабра; надаваць чаму-н. серабрысты колер, бляск.

С. відэльцы.

Месяц серабрыў хвалі.

|| зак. вы́серабрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны і пасерабры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; пасярэ́браны.

|| наз. серабрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)