надава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. надаю́ надаё́м
2-я ас. надае́ш надаяце́
3-я ас. надае́ надаю́ць
Прошлы час
м. надава́ў надава́лі
ж. надава́ла
н. надава́ла
Загадны лад
2-я ас. надава́й надава́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час надаючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надаю́ надаё́м
2-я ас. надае́ш надаяце́
3-я ас. надае́ надаю́ць
Прошлы час
м. надава́ў надава́лі
ж. надава́ла
н. надава́ла
Загадны лад
2-я ас. надава́й надава́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надава́ць I несов.

1. в разн. знач. придава́ть;

2. (звание) присва́ивать; (о чине — ещё) производи́ть (в кого);

3. (воплощать) придава́ть; облека́ть (во что);

1-3 см. нада́ць

надава́ць II сов., разг.

1. надава́ть;

н. гро́шай — надава́ть де́нег;

н. абяца́нняў — надава́ть обеща́ний;

2. (каму) вздуть (кого);

учо́ра яму́ так ~ва́лі! — вчера́ его́ так взду́ли!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надава́ць ​1, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце.

Незак. да надаць (у 1–4 знач.).

надава́ць ​2, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак.

Разм.

1. чаго. Даць нейкую колькасць чаго‑н. за некалькі прыёмаў. Надаваць рэчаў. Надаваць лякарства. □ Сарамліва, але добра пераказаў .. [Ігнась] вывучаны верш, і за гэта настаўніца надавала яму падарункаў. Мурашка.

2. Пабіць. Надаваць па карку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надава́ць​I

1. разм. (даць нейкую колькасць) (in gróßen Méngen) gében*;

надава́ць каму-н. даручэнняў j-m viele Áufträge ertéilen [gében*];

2. разм. (пабіць) schlagen* vt, prügeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надава́ць​II

1. (ствараць якасць, уласцівасць, форму і г. д.) verléihen* vt, gében* vt;

надава́ць значэ́нне Bedéutung béimessen*;

2. (надзяліць – званнем, правам і г. д.) verléihen* vt, zú¦erkennen* vt;

3. гл. надаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надава́ть сов. надава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашлёпаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго (разм.).

Надаваць плескачоў, набіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыма́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Удар кулаком, кухталь.

Надаваць грымакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страка́ціць, -ка́чу, -ка́ціш, -ка́ціць; незак., што.

Надаваць стракаты выгляд.

С. сцены ўзорамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)