Verbum

анлайнавы слоўнік

надава́ць I несов.

1. в разн. знач. придава́ть;

2. (звание) присва́ивать; (о чине — ещё) производи́ть (в кого);

3. (воплощать) придава́ть; облека́ть (во что);

1-3 см. нада́ць

надава́ць II сов., разг.

1. надава́ть;

н. гро́шай — надава́ть де́нег;

н. абяца́нняў — надава́ть обеща́ний;

2. (каму) вздуть (кого);

учо́ра яму́ так ~ва́лі! — вчера́ его́ так взду́ли!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

надава́ць ¹, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце.

Незак. да надаць (у 1–4 знач.).

надава́ць ², ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак.

Разм.

1. чаго. Даць нейкую колькасць чаго‑н. за некалькі прыёмаў. Надаваць рэчаў. Надаваць лякарства. □ Сарамліва, але добра пераказаў .. [Ігнась] вывучаны верш, і за гэта настаўніца надавала яму падарункаў. Мурашка.

2. Пабіць. Надаваць па карку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надава́ць^I

1. разм (даць нейкую колькасць) (in gróßen Méngen) gében*;

надава́ць каму-н даручэнняў j-m viele Áufträge ertéilen [gében*];

2. разм (пабіць) schlagen* vt, prügeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

надава́ць^II

1. (ствараць якасць, уласцівасць, форму і г. д.) verléihen* vt, gében* vt;

надава́ць значэ́нне Bedéutung béimessen*;

2. (надзяліць – званнем, правам і г. д.) verléihen* vt, zú¦erkennen* vt;

3. гл надаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

надава́ть сов. надава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

нашлёпаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго (разм.).

Надаваць плескачоў, набіць.