магі́льшчык, ‑а, м.
1. Рабочы, які капае магілу.
2. перан. Той, хто нясе пагібель каму‑, чаму‑н. Пралетарыят — магільшчык капіталізму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вымяра́цца, ‑аецца; незак.
1. Вызначацца якой‑н. мерай. Рабочы дзень вымяраўся ўсходам і заходам сонца. Брыль.
2. Зал. да вымяраць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сезо́ннік, ‑а, м.
Рабочы, які працуе на сезонных работах. Вярталіся дамоў сезоннікі з Латвіі, Літвы і нават з Эстоніі. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сушы́льшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца сушкай чаго‑н. Пасля дзевятага класа [Коля] кінуў усё і пайшоў на льнозавод сушыльшчыкам. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́езд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. гл. выехаць.
2. Месца, праз якое выязджаюць.
В. на шашу.
3. Коні з экіпажам і вупражжу (уст.).
|| прым. выязны́, -а́я, -о́е.
Выязная сесія суда (па-за месцам работы). Выязныя вароты.
В. конь (не рабочы; уст.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ствалавы́, -а́я, -о́е і ствало́вы, -ая, -ае.
1. гл. ствол.
2. у знач. наз. Рабочы, які кіруе механізмамі ствала шахты.
○
Ствалавыя клеткі — іерархія асобых клетак жывых арганізмаў, кожная з якіх здольна ў далейшым змяняцца адмысловым чынам (атрымліваць спецыялізацыю і развівацца далей як звычайная клетка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Ламе́ц 1 ’чалавек, які ламае, трэ лён на церніцы’ (Інстр. 1, Мат. Гом.), укр. ломёць ’ламота (у целе)’, чэш. Іотес ’рабочы ў каменяломні’. Да ламаць (гл.). Суф. ‑ёцепрасл. ‑ьcь.
◎ Ламе́ц 2, ломёц ’доўгая лазіна, дубец’ (паўдн.-жытом., ЛАПП). У выніку кантамінацыі лом і дубец (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рабо́тнік ’рабочы, працаўнік’ (Гарэц., Шат., Стан.). Вытворнае ад работа (гл.), параўн. робо́тны ’працавіты, старанны’ (ТС). Не выключана запазычанне праз польск. robotnik ’наёмны працаўнік’ (Віткоўскі, Зб. Русэку, 247) з чэш. robotník ’тс’ (параўн. Басай, Сяткоўскі, SFPS, 14, 5). Гл. таксама Станкевіч, Зб. тв., 1, 32.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падка́тчык, ‑а, м.
Рабочы, які заняты на падкатцы чаго‑н. Бацька служыць пуцявым абходчыкам, а сам .. [Тамаш] працуе падкатчыкам на лесапільні. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́кар, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца выпечкай хлеба; хлебапёк. — Чаго панікаваць? Іншы раз і ў пекара са стала хлеб зводзіцца. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)