агло́блі, аглабе́ль, Д агло́блям, адз. агло́бля, -і, ж.
Пара жардзін, прымацаваных канцамі да пярэдняй восі воза, у якія запрагаюць каня.
Прымацаваць новыя а.
◊
Павярнуць аглоблі (разм.) — пайсці, паехаць назад, не дасягнуўшы мэты.
|| прым. аглабе́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
засядла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Прымацаваць сядло па спіну каню; асядлаць. Максім.. накіраваўся да канюшні, хутка засядлаў стаенніка. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Прышпіндэ́рыць ’прышыць’ (нясвіж., Жд. 1). Хутчэй за ўсё з рус. пришпандорить ’моцна прырабіць, прымацаваць; моцна і акуратна прышыць’, якое да шпандыр ’шавецкае прыстасаванне’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.
Прымацаваць да чаго‑н. так, каб вісела. Прывесіць лямпу да столі. □ [Гаспадыня:] — Дайце ваша футра хіба, я прывешу. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.
Разм. Прыбіць, прымацаваць, хвошчучы. Добра, моцна прыхвастаў Да палоззя шыны. І вазок гатоў, і стаў Сталяром хлапчына. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накле́іць, -ле́ю, -ле́іш, -ле́іць; -ле́ены; зак.
1. што. Прымацаваць што-н. пры дапамозе клею.
Н. афішу.
2. чаго. Склейваючы, зрабіць нейкую колькасць чаго-н.
Н. канвертаў.
|| незак. накле́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. накле́йванне, -я, н. і накле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падкало́ць¹, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.
1. што. Закалоўшы ці прыкалоўшы, прымацаваць.
П. дакументы.
2. перан., каго (што). Сказаць што-н. з’едлівае, непрыемнае (разм.).
П. суседа.
|| незак. падко́лваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. падко́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і падко́лванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.
Прымацаваць да чаго‑н. што‑н. ліпкае або чым‑н. ліпкім; прыклеіць. Прыляпіць аб’яву да сцяны. □ Янка прыляпіў свечку воддаль ад бочак і ўзяўся за работу. Ваданосаў. // перан. Разм. Даць каму‑н. (прозвішча, мянушку). [Доктарку] Рыгор добра ведаў. Яшчэ пазалетась на практыцы пазнаёміўся і мянушку ёй прыляпіў: «Сучок». Б. Стральцоў. // Разм. Прырабіць, прымацаваць да чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысаба́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Разм. груб. Прымацаваць што‑н. да чаго‑н. [Сябрук:] «А вешалку, зірні, якім цвіком Ты да сцяны цудоўнай прысабачыў...» Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрыкру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Прыкруціць, прымацаваць, замацаваць усё, многае. Папрыкручваць клямкі да дзвярэй. □ [Дошкі] бацька дротам папрыкручваў, мой багаж вяроўкай да дошак прымацавалі. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)