ме́сто ср.
1. в разн. знач. ме́сца, -ца ср.;
уступи́ть ме́сто уступі́ць ме́сца;
ме́сто заключе́ния ме́сца зняво́лення;
де́тское ме́сто анат., разг. плацэ́нта;
ме́сто о́бщего по́льзования ме́сца агу́льнага карыста́ння;
населённое ме́сто офиц. насе́ленае ме́сца;
2. (должность) ме́сца, -ца ср., паса́да, -ды ж.;
3. (местность) мясці́на, -ны ж.;
◊
на ме́сте преступле́ния на ме́сцы злачы́нства;
не к ме́сту недарэ́чы (не да ме́сца);
к ме́сту дарэ́чы;
о́бщее ме́сто агу́льнае ме́сца (разважа́нне);
больно́е ме́сто сла́бае (балю́чае, хво́рае) ме́сца;
ни с ме́ста ні з ме́сца;
име́ть ме́сто мець ме́сца;
у́зкое ме́сто ву́зкае ме́сца;
с ме́ста на ме́сто з ме́сца на ме́сца;
глаза́ на мо́кром ме́сте во́чы на мо́крым ме́сцы;
ме́ста (себе́) не находи́ть ме́сца (сабе́) не знахо́дзіць;
се́рдце (душа́) не на ме́сте (у кого) сэ́рца (душа́) не на ме́сцы (у каго);
знать своё ме́сто ве́даць сваё ме́сца;
с ме́ста в карье́р з ме́сца ў кар’е́р;
нет ме́ста, не должно́ быть ме́ста (чему) няма́ ме́сца, не паві́нна быць ме́сца (чаму).