Вярбе́ль ’верабей’ (Інстр. II). Відазмененае польск. wróbel ’верабей’ (параўн. бел. мін. карва́ць замест краваць ’ложак’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заста́віць¹, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак.

1. што чым. Ставячы што-н., заняць усю плошчу.

З. паліцу кнігамі.

2. што чым. Загарадзіць чым-н.

З. праход шафай.

3. што за што. Паставіць, змясціць што-н. за што-н.

З. ложак за шырму.

|| незак. застаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лошка, ло́шко ’ложак’ (Жд. 1, Сл. ПЗБ, В. В., Кл.; карэл., Янк. Мат.). Да ложка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шыфанье́р, ‑а, м.

Шафа для бялізны, адзення. Кватэру нам добрую далі, і абсталяваліся мы неяк адразу. Купілі ложак, тахту добрую, шыфаньер. Сапрыка.

[Фр. chiffonier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матра́ц, ‑а, м.

1. Мяккая тоўстая ватовая або валасяная подсцілка на ложак.

2. Частка ложка або канапы з спружыновым каркасам і мяккай пракладкай.

[Ням. Matratze.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адляжа́цца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Тое, што і адлежацца. [Пархвен] лёг на ложак, каб адляжацца ад хваробы, і наказаў праз людзей Марылі, што захварэў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карва́ць 1 ’ложак’ (Бяльк.), з краваць (гл.).

Карва́ць 2 ’яловыя палкі, якія перашкаджаюць мядзведзю дабрацца да калоды з пчоламі’ (Рам.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

балдахі́н, ‑а, м.

Заслона пераважна з каштоўнай тканіны на слупках над ложкам, катафалкам, насілкамі і пад. Спальня караля. Вялізны ўпрыгожаны ложак пад балдахінам. В. Вольскі.

[Іт. baldacchino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскладу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Лёгкі раскладны ложак. Заснула на раскладушцы Наташа, упусціўшы на траву кнігу і звесіўшы руку. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыткну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. што. Злёгку дакрануцца чым-н. да каго-, чаго-н., прыкласці на момант.

2. што. Змясціць, пакласці.

П. яшчэ адзін ложак у пакоі.

3. перан., каго (што). Прыладзіць на якую-н. пасаду, месца, працу (разм.).

П. у горад.

|| незак. прытыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)