ло́жак, -жка, мн. -жкі, -жкаў, м.

Мэбля для спальні — доўгая рама з ножкамі і дзвюма спінкамі, на якую кладуцца матрац і пасцельныя рэчы.

|| прым. ло́жкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ло́жак, -жка м. крова́ть ж., ко́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ло́жак, м.

Прадмет мэблі для сну ў выглядзе доўгай рамы з ножкамі і дзвюма спінкамі, на якую кладуцца матрац і пасцель. Драўляны ложак. Жалезны ложак. □ Хлопчык ляжаў на ложку, захутаны ў дзве коўдры. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́жак м Bett n -(e)s, -en;

пахо́дны ло́жак вайск Féldbett n;

раскладны́ ло́жак Kláppbett n*;

уско́чыць з ло́жка aus dem Bett spríngen*;

не ўстава́ць з ло́жка (пра хворага) das Bett hüten, zu Bett líegen*;

быць прыкава́ным да ло́жка (пра хворага) ans Bett gefésselt sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ложак ’мэбля — месца для спання, пасцель’ (Нас., ТСБМ, Гарэц., Бяльк., Касп., Шат., Сцяшк., Яруш.; КЭС, лаг.), ложык (Бяльк.), лу͡ожэк (паўд.-мін., паўд.-усх., КЭС), ло́жок (ТС). Відавочна, паланізм — параўн. польск. łóżko < паўн.-слав. ložьko (памяншальнае ад lože > ложа 1), якое пасля запазычання па-беларуску было б ложка, што вельмі блізка да лексемы ложка ’лыжка’, пашыранай на значнай тэрыторыі (гл., напрыклад, Сл. ПЗБ). Таму лексема пры запазычанні змяніла род і адпаведна суфікс па аналогіі да назваў прадмета паводле яго прызначэння, напрыклад прыпечак, абутак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ложак / часовы: раскладушка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

крэ́сла-ло́жак (род. крэ́сла-ло́жка) ср. кре́сло-крова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кана́па-ло́жак (род. кана́пы-ло́жка) ж. дива́н-крова́ть м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кана́па-ло́жак, канапы-ложка, ж.

Канапа з адкідной спінкай, прыстасаваная для выкарыстання ў якасці ложка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаспа́льны, -ая, -ае.

Разлічаны для спання аднаму чалавеку.

А. ложак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)