звя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
1. Незак. да звязаць (у 1–8 і 10 знач.).
2. без дап. Мець вяжучыя ўласцівасці. Вапна звязвае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. Налыгаць коней.
2. Разм. Тое, што і нанізаць. Налыгаць абаранкаў на нітку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
1. Злучыць паяннем. Спаяць трубы.
2. перан. Непарыўна звязаць, з’яднаць. Аднойчы паміж намі адбылася гаворка, якая ўсхвалявала нас абодвух і спаяла яшчэ мацней. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
намёртва, прысл.
Так, што нельга раз’яднаць; вельмі моцна, трывала. Звязаць вяроўкі намёртва. □ Не паспеў .. [Сотнікаў] саскочыць з трактара, як побач загарэўся цягач трэцяй батарэі, намёртва села ў варонку гаўбіца. Быкаў. Рука.. [чалавека] намёртва ўпілася ў камень. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сплоти́ть сов.
1. (плотно соединить) збіць, звяза́ць;
2. перен. згуртава́ць, з’ядна́ць, аб’ядна́ць;
сплоти́ть наро́дные ма́ссы згуртава́ць (з’ядна́ць) наро́дныя ма́сы; см. спла́чивать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
здружы́ць, здружу, здружыш, здружыць; зак., каго.
Звязаць дружбай, зрабіць сябрамі. Галоўнае ж — аперацыя яшчэ больш здружыла калектыў, а Людвіку стала сапраўдным баявым экзаменам. Кулакоўскі. Палатна і рамантычны быт, праца ў адным катлаване здружылі ўсіх.. навасёлаў. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
увяза́ць¹, увяжу́, увя́жаш, увя́жа; увяжы́; -я́заны; зак., што.
1. Абвязаць з усіх бакоў або абвязаўшы, прывязаць да чаго-н.; сабраўшы, звязаць чым-н.
У. воз.
У. дровы на возе.
У. рэчы ў посцілку.
2. перан. Узгадніць, прывесці ў адпаведнасць з чым-н.
У. тэорыю з практыкай.
3. у што. Уплесці вязаннем.
|| незак. увя́зваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. увя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. і увя́званне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чуб м.
1. чуб, хохо́л;
2. (ржи и т.п.) куст;
◊ бра́цца за чубы́ — схва́тываться в дра́ке;
звяза́ць за чубы́ — страви́ть; столкну́ть лба́ми
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́йня, ‑і, Р мн. боень; ж.
1. Прадпрыемства, дзе забіваюць жывёлу на мяса. Частку кароў прыйшлося адправіць на бойню. Асіпенка.
2. Вайна з масавым знішчэннем людзей; разня. Звязаць бы ўсіх, хто прагне новай бойні. І выселіць, і як мага далей. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спу́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Звязаць ногі путам, пазбавіўшы свабоды рухаў. [Селянін:] — Спутаў гэта я каня, а сам прылёг і, не пры вас кажучы, трохі даў храпака. С. Александровіч. З вераўчаным путам у руцэ павёў [Васіль] каня к узлеску, дзе пасвілі коней. Спутаў, пусціў пасвіцца. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)