Verbum

гласа́рый, ‑я, м.

Тлумачальны слоўнік малавядомых і ўстарэлых слоў да якога‑н. тэксту, звычайна старажытнага.

[Лац. glossarium.]

глыбокапаважа́ны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі паважаны (ужываецца звычайна пры афіцыйным звароце да каго‑н.). Глыбокапаважаны таварыш!

зніце́ць, ‑ее; зак.

Разм. Зрабіцца тонкім, кволым (звычайна пра націну, сцёблы некаторых раслін). Бульбоўнік зніцеў.

галашта́ннік, ‑а, м.

Разм. неадабр. Пра таго, хто ходзіць без штаноў, напаўраздзеты (звычайна аб дзецях).

медае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Лясная паўднёвая птушка атрада вераб’іных, якая корміцца звычайна нектарам кветак.

муфло́н, ‑а, м.

Дзікі горны баран сямейства пустарогіх, які звычайна сустракаецца на астравах Міжземнага мора.

[Фр. moufflon ад іт. muffolo.]

мадрыга́л, ‑а, м.

Невялікі лірычны верш, які змяшчае ў сабе камплімент, звернуты звычайна да жанчыны.

[Фр. madrigal.]

неф, ‑а, м.

Спец. Выцягнутая ўдаўжкі, звычайна прамавугольная, частка памяшкання, аддзеленая радам калон або слупоў.

[Фр. nef.]

нявы́езд, ‑у, М ‑дзе, м.

Бязвыезнае (звычайна вымушанае) жыццё на адным месцы. Падпіска аб нявыездзе.

піка́п, ‑а, м.

Невялікі аўтамабіль, звычайна з адкрытым кузавам, прызначаным для перавозкі грузаў і пасажыраў.

[Англ. pick-up.]