адмо́кнуць, ‑не; пр. адмок, ‑ла; зак.
1. Зрабіцца мяккім ад вільгаці; адсырэць, намокнуць. У цёплай вадзе лыка вельмі хутка адмокла.
2. Загінуць ад лішку вільгаці, вымакнуць (пра расліны). У нізіне жыта адмокла.
3. Намокшы, адстаць, аддзяліцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надра́ць сов.
1. надра́ть;
н. лы́ка — надра́ть лы́ка;
2. нарва́ть; надра́ть;
н. папе́рак — нарва́ть бума́жек;
3. разг. начеса́ть;
н. руку́ — начеса́ть ру́ку;
4. (измельчить на тёрке) натере́ть;
н. бу́льбы — натере́ть карто́феля;
5. надёргать, нарва́ть;
н. шчаці́ння — надёргать щети́ны;
6. (крупы) надра́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сажра́ць, зжару, зжарэш, зжарэ; зжаром, зжараце; пр. зжор, зжэрла; зак., каго-што.
Разм. груб.
1. З’есці. Учора цэлае лыка кілбасы сажраў [Цімох Ткачэня]. Чарнышэвіч.
2. перан. Патраціць у вялікай колькасці. [Казімір:] — Больш тое хаджэнне сажрала грошай, чым сам лес. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́ўчае во́ка ’воўчыя ягады’ (Бяльк.). Ад воўк. Матывы намінацыі гл. воўчае лыка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лычкі ў выразе лазовые лычкі ’лазовыя лапці’ (Федар. Дад.). Да лыка 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вяза́ць несов.
1. в разн. знач. вяза́ть;
в. снапы́ — вяза́ть снопы́;
в. ру́кі каму́-не́будзь — вяза́ть ру́ки кому́-л.;
в. панчо́ху — вяза́ть чуло́к;
вя́жа ў ро́це — безл. вя́жет во рту;
в. цаглі́ны цэме́нтам — вяза́ть кирпичи́ цеме́нтом;
2. (плоты) плоти́ть;
◊ лы́ка не вя́жа — лы́ка не вя́жет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дра́цца, дзяру́ся, дзярэ́шся, дзярэ́цца; дзяро́мся, дзераце́ся, дзяру́цца; дзяры́ся; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Раздзірацца на кавалкі, шматкі.
Папера лёгка дзярэцца.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Зношвацца да дзірак, станавіцца непрыгодным.
Па такой дарозе абутак хутка дзярэцца.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Знімацца, адрывацца, адставаць.
Дзяры лыка пакуль дзярэцца (прыказка).
4. Драпаць адзін аднаго.
Каты дзяруцца.
5. Наносіць каму-н. драпіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пераве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак.
1. што. Зняўшы з аднаго месца, павесіць на другое. Перавесіць карціну на другую сцяну.
2. каго-што. Перакінуўшы цераз што‑н., спусціць, павесіць канцамі ўніз. Лыка.. [Лук’янскі] перавесіў цераз плячо на шыю, гаршкі трымаў у руках і так.. цёрся паміж людзей на рынку. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лы́чыкі ’трэскі, стружка з ляшчыны’ (зэльв., Сл. ПЗБ), лы́чына ’палоска лубу з карой’ (в.-дзв., там жа). Да лыка 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Маўкна, ст.-бел. мавкна, мовкна, мокна ’лыка, луб’ (XVI ст.). З літ. máukna ’тоўстая кара, дрэва, луб’ (Лаўчутэ, Liet. term., 146).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)