сапу́н, ‑а, м.

1. Разм. Той, хто цяжка дыхае, сапе.

2. Спец. Клапан у картэры рухавіка ўнутранага згарання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удыха́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўдыху, удыхання. Удыхальныя рухі. // Які служыць, прызначаны для ўдыхання. Удыхальны клапан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выхлапны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для выхлапу газаў. Выхлапны клапан. □ Запрацаваў матор, выківаючы з выхлапной трубы сінія струменьчыкі дыму. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдыха́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выдыху, выдыхання. Выдыхальны рух грудной клеткі. // Які служыць, прызначаны для выдыхання. Выдыхальны клапан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лы́пкі (мн.) ’вейкі’ (смарг., Шатал.). Утворана дакладна на ўзор вейкі ад лы́паць (гл.). Грынавяцкене (Сл. ПЗБ, 2, 697) у смарг. лыпка бачыць запазычанне з літ. lìpė ’крышка, клапан’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пісто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі каўпачок з выбуховым рэчывам для загарання зарада ў патроне або снарадзе.

2. Папяровы кружок з невялікай колькасцю выбуховага рэчыва для цацачных пісталетаў, стрэльбаў.

3. Клапан у музычным духавым інструменце (спец.).

|| прым. пісто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпускны́, ‑ая, ‑ое.

1. Прызначаны для выйсця, выхаду. Выпускны клапан. Выпускная труба.

2. Які мае адносіны да выпуску з навучальных устаноў. Выпускны клас, экзамен. Выпускны вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імплантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Правесці (праводзіць) хірургічную аперацыю ўжыўлення ў тканкі чужых арганізму матэрыялаў (біялагічна неактыўных металаў, пластмас і пад.) або перасадкі органа, тканкі, а таксама ўкаранення зародка ў матку.

І. штучны клапан сэрца.

І. зуб, хрусталік.

|| наз. імпланта́цыя, -і, ж.; прым. імплантацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаравы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да шара (у 1 знач.). Шаравая паверхня. // Які мае форму шара; шарападобны. Шаравая маланка. Шаравыя міны.

2. Які мае ў сваёй будове, канструкцыі шарападобныя часткі. Шаравы клапан. □ Шаравыя млыны таксама мяняць трэба на больш моцныя. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пита́тельный

1. пажы́ўны;

пита́тельное вещество́ пажы́ўнае рэ́чыва;

пита́тельное блю́до пажы́ўная стра́ва;

пита́тельная по́чва прям. пажы́ўная гле́ба, перен. жыватво́рная гле́ба;

пита́тельные со́ки пажы́ўныя со́кі;

пита́тельная среда́ прям., перен. пажы́ўнае асяро́ддзе;

2. техн. сілкава́льны;

пита́тельная ста́нция сілкава́льная ста́нцыя;

пита́тельный кла́пан сілкава́льны кла́пан, сілкава́льнік;

пита́тельный насо́с сілкава́льная по́мпа;

3. (относящийся к кормлению) харчава́льны;

пита́тельный пункт харчава́льны пункт, пункт харчава́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)