вто́рить несов.

1. (кому, чему) паўтара́ць (каго, што); (поддакивать) падта́кваць (каму, чаму);

2. муз. турава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

противове́с м., прям., перен. проціва́га, -гі ж.;

◊

в противове́с (кому, чему) у проціва́гу (каму, чаму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соотве́тствующий

1. прич. які́ (што) адпавяда́е (каму, чаму);

2. прил. адпаве́дны;

3. прил. (подходящий) прыда́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пачом ’адкуль, чаму’ (Нас.), ’колькі’ (бар., Сл. ПЗБ). Відаць, уплыў рус. мовы, параўн. рус. почём ’тс’. Узыходзіць да па‑ (< прасл. po‑) і чьто (< прасл. čьto, М. скл. čemь) > што (гл.). Параўн. серб.-харв. по́чем ’колькі, па якой цане’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэфлекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Міжвольны, машынальны, несвядомы; рэфлекторны. Чаму .. [Веньямін] увесь час думае цытатамі? Можа, у душы няма нічога ўласнага? Дык чаму ён так пакутуе? Яго дамінуючым настроем з’яўляецца сум. Гэта даўно ведаюць многія. «Ты вялы і рэфлектыўны, як Дон-Кіхот...» Гэта сказала Зіна Бандарчык. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрыя́льны, -ая, -ае.

1. Які спрыяе, дапамагае чаму-н., карысны для чаго-н.

Спрыяльныя ўмовы.

С. клімат.

2. Добразычлівы, які прыхільна ставіцца да іншых, спрыяе ім у чым-н.

Спрыяльныя адносіны.

|| наз. спрыя́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бранзава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што.

Пакрываючы тонкім слоем бронзы або фарбуючы, надаваць чаму‑н. выгляд бронзы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапамо́жны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для дапамогі каму‑н., чаму‑н.; падсобны. Дапаможны матэрыял. Дапаможны цэх. Дапаможная літаратура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суразме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які адпавядае чаму‑н. па велічыні, памерах. // Які мае правільныя суадносіны памераў, частак; прапарцыянальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́сны, -ая, -ае.

1. Які належыць каму-, чаму-н. як уласнасць.

Уласная машына.

2. Свой, асабісты.

Зрабіць што-н. уласнымі рукамі.

На ўласныя вочы ўбачыць.

Па ўласнай волі.

3. Які знаходзіцца ў непасрэдным распараджэнні, падпарадкаванні каго-, чаго-н.

У. карэспандэнт.

Уласная канцылярыя.

4. Літаральны, сапраўдны.

Ва ўласным сэнсе слова.

5. Уласцівы толькі каму-, чаму-н., без пабочных дабавак (спец.).

Уласная вага цела.

○

Уласнае імя — у граматыцы: назоўнік, які з’яўляецца асабовай індывідуальнай назвай каго-, чаго-н.; проціл. агульнае імя.

Полацк — уласнае імя горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)