вы́цвісці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цвіце; зак.

Пазбавіцца яркасці афарбоўкі (ад часу, сонца і пад.).

Выцвілі шпалеры на сценах.

|| незак. выцвіта́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваява́цца, -ваю́юся, -ваю́ешся, -ваю́ецца; -ваю́йся; зак. (разм.).

1. Многа, доўга паваяваць.

Хопіць мне, наваяваўся за пяць гадоў.

2. Пазбавіцца сілы, моцы на вайне; адваявацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абеззара́зіцца, ‑зіцца; зак.

Пазбавіцца ад хваробных мікробаў, дэзінфіцыравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ірыга́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па ірыгацыі.

2. Прылада для гігіены ротавай поласці.

І. дапамагае пазбавіцца ад зубнога налёту ў хатніх умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

футбо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што (разм.).

1. Падкідаць што-н. нагою.

2. перан. Старацца пазбавіцца ад каго-, чаго-н., перадаючы ад аднаго да другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абязво́дзець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць бязводным; пазбавіцца вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нано́сны, -ая, -ае.

1. Нанесены ветрам, цячэннем.

Н. пясок.

2. перан. Выпадковы, не ўласцівы каму-н. (разм.).

Наносныя матывы ў паэзіі.

Пазбавіцца ад усяго наноснага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адбаўля́цца ’імкнуцца пазбавіцца каго-небудзь’ (Нас.), адбаўляць ’змяншаць; частаваць’ (Нас., Касп.). Гл. бавіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́чухаць

‘адскрэбці, падрапаць, падраць што-небудзь, каб пазбавіцца свербу; перажыць, паправіць, падлячыць што-небудзь; вывесці што-небудзь (хваробу, крыўду)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́чухаю вы́чухаем
2-я ас. вы́чухаеш вы́чухаеце
3-я ас. вы́чухае вы́чухаюць
Прошлы час
м. вы́чухаў вы́чухалі
ж. вы́чухала
н. вы́чухала
Загадны лад
2-я ас. вы́чухай вы́чухайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́чухаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расчу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

1. Пачаць многа і энергічна чухацца (у 1 знач.).

2. перан. Пазбавіцца стану санлівасці, вяласці; раскатурхацца.

|| незак. расчу́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)