банды́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік банды; узброены разбойнік.

Мацёры б.

|| ж. банды́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. банды́цкі, -ая, -ае.

Бандыцкая куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пу́ля ’куля’ (віл., Сл. ПЗБ). Запазычана з рус. пу́ля ’тс’, што, хутчэй за ўсё, з польск. kula (праз ст.-бел. куля?) ’шар’, гл. Фасмер, 3, 405; Золтан, Stud. Russica, 2, 20–30.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кулю́ка ’кавяня’ (Мат. Гом.). Параўн. куля 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дум-ду́м: ку́ля дум-ду́м воен. пу́ля дум-ду́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрэл, -у, мн. -ы, -аў, м.

Узрыў зарада ў канале ствала агнястрэльнай зброі, у выніку якога вылятае куля або снарад на пэўную адлегласць, а таксама гук гэтага ўзрыву.

У лесе чуліся стрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дум-ду́м, нескл., ж.

Разрыўная куля з крыжападобным надрэзам, якая наносіць цяжкія раненні.

[Ад назвы прыгарада г. Калькуты — Дум-Дум, дзе ўпершыню вырабляліся гэтыя кулі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыкашэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыкашэту, які папаў рыкашэтам. Рыкашэтная куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасвіста́ць, -ішчу́, -ішчаш, -і́шча; -ішчы́; зак.

1. Абазвацца свістам, свіснуць.

2. што. Выканаць свістам (якую-н. мелодыю).

П. матыў знаёмай песні.

3. Праляцець са свістам.

Прасвістала куля.

4. Правесці які-н. час свішчучы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Куля́са ’палка з загнутай ручкай’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. куля 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

і́хны, ‑ая, ‑яе.

Абл. Іхні. Фельчар іхны нагу.. [Міколе] перавязаў (вышэй калена куля папала). Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)