Маты́на ’сцёблы і лісце агуркоў’ (кам., ДАБМ, к. 279). З натына, якое з націна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́заваць ’рабіць адзін раз’ (Янк. 3.), разова́ты ’баранаваць (адзін раз)’ (кам., ЖНС). Ад раз (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Сяхаціць, сяхоті́ты ’бліскаць; блішчаць’, сяхо́тня ’маланка’ (Сл. Брэс.), сяхоты́ты ’ззяць’: зоры сяхотят (кам., ЖНС). Гл. зіхацець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лю́паць, кам. лю́патэ ’ўпарадкоўвацца’ (Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, гукапераймальнае. Параўн. рус. пск., цвяр. лю́пать ’шлёпаць па гразі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мынтыле́жка ’мянташка’ (кобр., кам. ДАБМ, к. 264). У выніку кантамінацыі ⁺мынтало і мынтэжка. Да мёнціць, мянташка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Снуз ‘чарада, шэраг’: цілый снуз кныгув (кам., Жыв. НС). Звязана з нізаць, нізка (гл.) або сноза (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трусна́ты, трусна́тый ‘цвёрды’ (кам., Жыв. НС). Няясна; магчыма, у значэнні ‘не гібкі’ ўтворана ад тру́снуць ‘надламацца, хруснуць’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Людзя́чы ’ўдалы, добры’ (ваўк., Сцяшк. Сл.), кам. людя́чый (Сл. ПЗБ) з суфіксам ‑яч‑ы, як дзіця́чы. Да лю́дзі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малянкосць, маленкосць ’маленства’ (шчуч., шальч., дзятл., лях., маст., кам., Сл. ПЗБ). З польск. maleńkość (Грынавяцкене, там жа, 3, 28).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мі́шань ’корм для свіней: мякіна, абмешаная мукой’ (кам., Шатал.), мешынь ’другі раз пераворанае поле’ (Нік. Очерки). Да мешань (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)