дака́тваць

‘заканчваць катаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дака́тваю дака́тваем
2-я ас. дака́тваеш дака́тваеце
3-я ас. дака́твае дака́тваюць
Прошлы час
м. дака́тваў дака́твалі
ж. дака́твала
н. дака́твала
Загадны лад
2-я ас. дака́твай дака́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дака́тваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даме́ньваць

‘заканчваць мяняць, дадаткова мяняць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даме́ньваю даме́ньваем
2-я ас. даме́ньваеш даме́ньваеце
3-я ас. даме́ньвае даме́ньваюць
Прошлы час
м. даме́ньваў даме́ньвалі
ж. даме́ньвала
н. даме́ньвала
Загадны лад
2-я ас. даме́ньвай даме́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даме́ньваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даправяра́ць

‘заканчваць правяраць, дадаткова правяраць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даправяра́ю даправяра́ем
2-я ас. даправяра́еш даправяра́еце
3-я ас. даправяра́е даправяра́юць
Прошлы час
м. даправяра́ў даправяра́лі
ж. даправяра́ла
н. даправяра́ла
Загадны лад
2-я ас. даправяра́й даправяра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даправяра́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зака́нчвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закончыцца.

2. чым. Мець сваім канцом, на сваім канцы што‑н. Іліко і Гіго сядзелі на моле, на каменнай сцяне, што ішла далёка ў мора.. і заканчвалася маяком. Самуйлёнак.

3. Зал. да заканчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершава́ць

‘рабіць, заканчваць верхнюю частку чаго-н.: стога, будынка і пад.’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вяршу́ю вяршу́ем
2-я ас. вяршу́еш вяршу́еце
3-я ас. вяршу́е вяршу́юць
Прошлы час
м. вершава́ў вершава́лі
ж. вершава́ла
н. вершава́ла
Загадны лад
2-я ас. вяршу́й вяршу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вяршу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зака́нчвацца несов.

1. зака́нчиваться, ока́нчиваться; см. зако́нчыцца;

2. страд. зака́нчиваться, ока́нчиваться; заключа́ться; см. зака́нчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канчаць, заканчваць, завяршаць, давяршаць; закругляць, закругляцца (перан.) □ даводзіць да канца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)