зака́нчваць гл. закончыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́нчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зака́нчваю зака́нчваем
2-я ас. зака́нчваеш зака́нчваеце
3-я ас. зака́нчвае зака́нчваюць
Прошлы час
м. зака́нчваў зака́нчвалі
ж. зака́нчвала
н. зака́нчвала
Загадны лад
2-я ас. зака́нчвай зака́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зака́нчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зака́нчваць несов. зака́нчивать, ока́нчивать; (завершать) заключа́ть; см. зако́нчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закончыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́нчваць гл. закoнчыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зако́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Давесці да канца; завяршыць, скончыць.

З. будаўніцтва.

|| незак. зака́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́нчивать несов. канча́ць, зака́нчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ока́нчивать несов. зака́нчваць, канча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́нчваць несов., см. зака́нчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zakończać

незак. заканчваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)