зака́нчваць гл. закoнчыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

perfektieren

vt завярша́ць, зака́нчваць; удаскана́льваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beénden, beéndigen

vt канча́ць, зака́нчваць; супыня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schálter

m -s, -

1) (засо́вачнае) аке́нца, ка́са (білетная)

die ~ schlíeßen* — зака́нчваць рабо́ту, спыні́ць прыём наве́двальнікаў

2) эл. выключа́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

énden

1.

vt канча́ць, зака́нчваць

2.

1.

vi канча́цца, зака́нчвацца

nicht ~ wóllen — не спыня́цца, не змаўка́ць

2) паміра́ць, кана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

determine

[dɪˈtɜ:rmɪn]

v.

1) мо́цна нава́жвацца, наду́мвацца, пастанаўля́ць

2) дакла́дна вызнача́ць

3) выраша́ць, акрэ́сьліваць, устанаўля́ць, прадвызнача́ць

4) накіро́ўваць, схіля́ць да чаго́

5) зака́нчваць што, ско́нчвацца (тэ́рмін)

6) азнача́ць, азнача́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ábwickeln

1.

vt

1) размо́тваць, раскру́чваць

2) зака́нчваць, ліквідава́ць

das Geschäft ~ — канча́ць спра́ву

2.

(sich) адбыва́цца, развіва́цца, разго́ртвацца (пра падзеі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пагру́зка ж. камерц. Beláden n -s; Beládung f -, Verládung f -; Verláden n -s; Verschíffung f - (на судна);

гато́вы да пагру́зкі ládebereit;

ажыццяўля́ць пагру́зку beláden*, Beládung dúrchführen;

затры́мліваць пагру́зку Beládung verzögern;

зака́нчваць пагру́зку Beládung fértigmachen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áusreden

1.

vt

1) вы́казаць да канца́

2) (j-m) адгаво́рваць (ад чаго-н. каго-н.)

3) апраўда́ць (каго-н.)

2.

vi зака́нчваць гавары́ць, дагавары́цца да канца́

3.

(sich)

1) вы́казацца

2) адгавары́цца, апраўда́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

graduate

1. [ˈgrædʒueɪt]

v.

1) зака́нчваць унівэрсытэ́т або́ шко́лу

2) паступо́ва зьмяня́цца

2.

v.t.

1) нано́сіць дзяле́ньні (на тэрмо́мэтар, ліне́йку)

2) калібрава́ць (правяра́ць шка́лу)

3) разьмяшча́ць або́ разьмярко́ўваць паво́дле мо́цы, велічыні́, ко́леру

3. [ˈgrædʒuət]

n.

1) выпускні́к -а m., выпускні́ца f. (асабл. унівэрсытэ́ту)

2) Chem. мэнзу́рка f.

4.

adj.

які́ зако́нчыў унівэрсытэ́т, ма́е ступе́нь бакаля́ўра

•

- graduate course

- graduate study

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)